Beste mensen,
Ik heb nu op basis van bovenstaande maar met wijzigingen naar aanleiding van jullie input hier en via andere kanalen een voorstel opgesteld. Zullen we dit zo op het algemene forum zetten?
groet,
K
Immigratie (asiel en arbeidsmigratie)
Maak Frontex overbodig door het weghalen van de redenen voor illegale grensovergangen
In het kort:
De 2 veruit belangrijkste redenen waarom mensen illegaal de EU-grens willen oversteken zijn:
– Om asiel aan te vragen
– Om illegale arbeid te verrichten in de EU (oftewel zwart werk)
Sociaal en Groen wil strenge grensbewaking overbodig te maken door deze 2 redenen voor illegale migratie weg te nemen. Daarmee lossen we in één klap vier urgente problemen op, te weten:
– Illegale grensovergangen
– Illegale arbeid
– De asielproblematiek
– Arbeidstekorten door vergrijzing.
Dit bereiken we door voor arbeidsmigranten een doelmatige en flexibele voorziening te treffen waarbij misbruik wordt uitgesloten, door de beschikbare middelen aan te wenden om vluchtelingen zo dicht mogelijk bij huis menswaardig op te vangen, door illegale arbeid effectief aan te pakken, en door maximaal in te zetten op eerlijke internationale betrekkingen. Hoe precies is uitgewerkt in onderstaand 10-puntenplan.
De status quo: Eén grote doorlopende ramp
De hele strategie van grenzen bewaken is helaas één grote mislukking gebleken. Ze veroorzaakt een doorlopende humanitaire ramp aan en binnen de grenzen, kost bakken met geld, maakt Europa kwetsbaar, en leidt tot politieke instabiliteit, angst en afschuw onder de bevolking, en de opkomst van extreemrechts.
(Verder lezen: Op de kusten van het verlichte Europa dat zo trots is op haar mensenrechten en vrijheden, spoelen dagelijks lijken aan. Het grensbeleid is een doorlopende humanitaire ramp.
Er gaat heel veel geld en moeite naar strenge grensbewaking (bijna een miljard euro per jaar), terwijl de grenzen nog altijd poreus blijken te zijn. Dit is te zien aan het aantal illegalen en asielaanvragen in de EU.
Daarbij maakt de huidige situatie mensensmokkelaars schatrijk en stimuleert het de criminaliteit, aan de grens en op de arbeidsmarkt.
Om de ramp compleet te maken, maakt de EU zich daarbij chantabel, en zijn er buitenlandse politici (oa Erdogan en Loekasjenko) die profiteren van de situatie, door te dreigen asielzoekers Europa in te sturen (of door dat dreigement zelfs uit te voeren), met als doel om politieke en financiële gunsten af te dwingen … die ze vervolgens nog krijgen ook.
Of je nu kneiterrechts bent en je met name druk maakt om dat er mensen binnen komen, of superlinks en het enige dat je kan schelen is dat er doden vallen, of dat je in het midden zit en je je met name druk maakt over de criminaliteit aan alle zijden: niemand is tevreden met de huidige situatie.
Die is niets minder dan een ramp. Een volledig andere strategie is daarom noodzakelijk.)
Vier problemen
Vier van de grootste problemen van onze tijd zijn:
– Illegale grensovergangen
– Illegale arbeid
– Asielinfarcten, en
– Tekorten op de arbeidsmarkt
Deze problemen gaan niet vanzelf verdwijnen zolang er niets fundamenteel verandert in beleid.
(Verder lezen: 1. Illegale grensovergangen. Smokkelaars en dodelijke ongevallen aan de grens, en als bonus een chantabel Europa, dat niet zelden gedwongen voelt ongemakkelijke deals te maken met ondemocratische buitenlandse regeringen, die weinig ophebben met de mensenrechten
2. Illegale arbeid. Zwart werk vormt oneerlijke concurrentie voor legale arbeid, en drijft de belastingdruk op.
3. Asielinfarcten. De slepende problemen met asielaanvragen, plus de verhitte maatschappelijke discussie hierover, die steeds verder polariseert, wakkert radicalisme aan, bij zowel asielzoekers en statushouders als bij extreemrechts
4. Arbeidstekorten. De vergrijzing zorgt voor een enorm en oplopend gebrek aan werknemers in de EU, waarbij het werk in veel sectoren te lang blijft liggen. Mede en vaak zelfs met name daardoor ontstaan grote wachtlijsten in de zorg, in de bouw, en in het onderwijs. Maar ook in andere sectoren zijn grote tekorten aan werkkrachten. Er is ook geen zicht op dat robotisering dit gaat oplossen, zeker niet op korte of middellange termijn.)
De oplossing
De enige oplossing voor deze vier problemen is de twee belangrijkste redenen voor illegale grensoverschrijding weg te nemen, zodat strenge grensbewaking simpelweg overbodig zou zijn. Hiertoe dient onderstaand 10-puntenplan.
1. Maak een EU bezoekersvisum van drie maanden voor iedereen mogelijk, ongeacht nationaliteit
Iedere wereldburger krijgt het recht om maximaal drie maanden als toerist in de EU te verblijven. De eisen die hieraan gesteld worden zijn het hebben van een retourticket, het vast laten leggen van de biometrische kenmerken bij entree, en een geldige en vooruit betaalde reservering voor een verblijfplaats gedurende de beoogde tijd van het bezoek.
(Verder lezen: Doordat er een legale en veilige en goedkope manier komt om de EU binnen te komen, is het voor niemand meer nodig om een onveilige en dure reis te ondernemen met behulp van smokkelaars.
Onder de huidige situatie zou dit ertoe leiden dat het aantal asielverzoeken de lucht in vliegt en het aantal ongedocumenteerden die van de radar verdwijnen naar het illegale circuit enorm stijgen. Dit punt kan daarom alleen doorgevoerd worden als ook alle volgende punten worden gerealiseerd.)
2. Er komt één douaneorganisatie voor de EU, met een centrale registratie voor alle grensoverschrijdingen
Alle afzonderlijke douaneorganisaties van lidstaten worden vervangen door één centrale douaneorganisatie van en voor de hele EU, met alle bijbehorende politionele bevoegdheden.
Er komt daarbij een centrale Europese registratie van biometrische gegevens van alle grensoverschrijdingen door niet-ingezetenen, zowel bij binnenkomst als bij uittreden. Daarbij wordt een koppeling gelegd om te monitoren wie er te lang (ongedocumenteerd dus) aanwezig is. Zo wordt precies duidelijk hoeveel mensen er zich in de EU bevinden.
(Verder lezen: Omdat er één grensbeleid is en komt voor de hele EU, en ons voorstel ook een harmonisering inhoudt van het visumbeleid, is er geen enkel nut meer om elk land een eigen douaneorganisatie te geven: dit volhouden betekent alleen maar slechtere communicatie, minder efficiëntie en hogere kosten voor de belastingbetaler.
De centrale registratie daarbij is van essentieel belang voor dit puntenplan, en is bedoeld om een definitief einde te maken aan het onbekende aantal ongedocumenteerden binnen de grenzen van de EU.
Hoeveel mensen er nu illegaal in de EU verblijven weet namelijk niemand. Dit is juist omdat deze mensen nu niet geregistreerd zijn, en ook niet gezien willen worden. Een schatting van de EU uit 2007 gaf echter aan dat het aantal tussen de 2 en de 4 miljoen mensen moet zijn. Dit zal de afgelopen decennia alleen maar meer zijn geworden: Frontex meldt dat naar schatting per jaar meer dan een kwart miljoen mensen door de mazen van het net glippen en illegaal de grens oversteken.
Een kleine minderheid van de mensen die illegaal binnenkomen vraagt asiel aan. De overgrote meerderheid vindt werk in de illegale arbeid.
Met de voorgestelde maatregel voor het registereren van mensen die binnenkomen verandert deze situatie radicaal: er ontstaat volledig zicht op om welke hoeveelheden mensen het gaat, en welke individuen het betreft. Fraude hiermee is eigenlijk niet mogelijk: het is bijzonder moeilijk om vingerafdrukken en een iris te vervalsen, en al helemaal om een douanebeamte te misleiden die ze bij een persoon zelf afneemt.
De hierna volgende punten van ons actieplan zorgen er bovendien voor dat het veel minder mensen zal betreffen: slechts een fractie van het aantal nu. Opsporing wordt daarmee bijzonder vergemakkelijkt.)
3. Verlenging van een bezoekersvisum wordt mogelijk bij het vinden van betaalde arbeid én gecertificeerde huisvesting
Iedereen die met welk visum dan ook in de EU verblijft krijgt het recht om betaalde arbeid op oproepbasis te verrichten. Zo kunnen mensen die hier voor drie maanden binnenkomen het bij een werkgever ‘proberen’.
Het wordt bovendien makkelijker gemaakt om met een buitenlands diploma een beschermd beroep uit te oefenen, doordat de erkenning daarvan wordt gestandaardiseerd.
Wanneer iemand wiens tijdelijke visum van drie maanden verstrijkt, en hij of zij een aansluitend arbeidscontract én gepaste legale huisvesting kan aantonen, krijgt deze persoon recht op verlenging van het verblijfsvisum met telkens zes maanden.
Wanneer sprake is van voldoende inkomen en geschikte huisvesting voor het overbrengen van familieleden wordt dit voor diezelfde periode toegestaan.
Het visum geeft geen recht op (de meeste) sociale voorzieningen en sociale huisvesting.
(Verder lezen: Door deze voorziening zal het voor immigranten niet aantrekkelijk meer zijn om illegale arbeid te verrichten: er is namelijk een toegankelijke legale variant die eigenlijk alleen maar voordelen kent. Ook het aanvragen van asiel wordt minder aantrekkelijk: er is immers een makkelijkere manier om te kunnen blijven … door zich nuttig te maken.
Met een dergelijk visum als hier beschreven heeft iemand geen recht op sociale uitkeringen, toeslagen, en geen toegang tot sociale huurwoningen. Het visum geeft wel recht op kinderbijslag, scholing voor de kinderen, en noodzakelijke medische hulp. Het is bij dit werkvisum verplicht om een ziektekostenverzekering af te sluiten.
Bij de tweede verlenging van het visum wordt de plicht toegevoegd een examen te halen waarin bewezen wordt op de hoogte te zijn van de wettelijke rechten en plichten voor EU ingezetenen (dit in plaats van de huidige inburgeringsexamens).
De eis van de geschikte huisvesting is belangrijk, en dient goed gecontroleerd te worden door de gemeenten: zowel de inschrijving wordt gecontroleerd alsmede of er ook daadwerkelijk huur wordt betaald. De vaak voorkomende praktijken dat meer mensen ingeschreven staan op één woonadres dan waar het huis geschikt voor is, of dat er daadwerkelijk fysiek teveel mensen op één woonadres wonen, mogen zo niet meer voorkomen. Daarbij moeten de adressen verplicht een certificaat van de Stichting Normering Flexhuisvesting (SNF) krijgen (dit is een keurmerk dat nu facultatief is).
Overigens mag gebruik gemaakt worden van hotelreserveringen, maar ook deze hotels dienen te worden gecontroleerd door de gemeente.
Arbeidsmigratie is volledig op initiatief van de werkgever en vooral de immigrant. De overheid sluit geen deals met vreemde landen over arbeidsmigratie en werft niet actief: zij heeft alleen een controlerende en faciliterende functie.
Het waarderen van een buitenlandse diploma voor beschermde beroepen, oftwel de Internatinale DiplomaWaardering (IDW: nu in Nederland uitgevoerd door SBB en Nuffic) wordt versoepeld, gestandaardiseerd en het aanvragen daarvan wordt versneld. Tegelijkertijd worden de eisen aan beschermde beroepen in de EU lidstaten geharmoniseerd.)
4. Na tien jaar werken en belasting betalen krijgt men volledige burgerrechten
Wanneer iemand kan aantonen dat hij of zij tien jaar in de EU werk heeft verricht en belasting heeft betaald, krijgt hij/zij een permanent verblijfsvisum met recht op sociale voorzieningen. Individuele landen mogen aan deze eisen een taaleis toevoegen (in plaats van de huidige inburgeringsexamens).
(Verder lezen: Voor een permanente verblijfsvergunning moet de immigrant deze periode van tien jaar werken en belasting betalen volmaken met onderbrekingen die niet vaker dan één keer per jaar plaats mogen vinden, en per onderbreking niet langer mogen duren dan drie maanden.
Wanneer in de periode van de laatste drie jaar ook een gezin onderhouden is door de immigrant, geldt de permanente verblijfsvergunning ook voor hen.)
5. Meenemen van opgebouwde rechten toestaan om terugkeer te vergemakkelijken
Mensen die werken met een tijdelijk verblijfsvisum betalen sociale premies terwijl ze geen recht hebben op sociale uitkeringen: deze premies worden opgespaard in een individuele spaarpot, die zij mee kunnen nemen als zij terugkeren naar hun land van herkomst.
(Verder lezen: Het gaat hier om sociale premies voor de WW, Wia, pensioen, en het naar rato betaalde bedrag aan de AOW. Wanneer men langer dan een half jaar terugkeert naar het land van herkomst, kan deze spaarpot verzilverd worden (men ‘spaart’ dan immers niet meer voor permanente verblijfsvergunning: zie onder punt 4).
Mensen die op bovenstaande manier een permanent verblijfsvisum verdienen kunnen hun oude nationaliteit houden naast hun visum. Zij krijgen het recht te nationaliseren als ze willen, maar kunnen ook als ze dat doen hun oude nationaliteit houden. Ook zij kunnen hun opgebouwde AOW- en pensioenrechten laten verzilveren als ze permanent terugkeren naar hun land van herkomst.)
6. Maak een definitief einde aan zwart werk, en verlaag de inkomstenbelastingen
Wanneer iemand kan aantonen dat hij of zij zwart werk heeft verricht kan hij daarmee naar de marechaussee stappen. De opdrachtgever wordt dan beboet met het bedrag van 30 procent van het minimumloon voor een half jaar (ongeveer gelijk aan sociale lasten voor die periode), uit te betalen aan degene die zwart werk heeft verricht.
Een dergelijke ‘verklikkerspremie’ is weliswaar onsympathiek, maar het is enorm effectief – wij verwachten zelfs dat deze zo effectief zal zijn dat ze in praktijk zelden zal worden opgelegd. Hierdoor zal niemand namelijk meer voor zwart werk durven betalen, en zal zwart werk zo goed als verdwijnen. Wanneer illegale arbeid verdwijnt kunnen de inkomstenbelastingen voor iedereen omlaag.
(Verder lezen: De omvang van illegale arbeid in de EU is door haar illegale aard onbekend, maar het is wel zeker dat zij enorm is.
Illegale arbeid in de EU vindt nu vooral plaats in de landbouw (in Nederland vooral de tuinbouw), in de horeca, in de schoonmaaksector, en als hulp in de huishouding of voor kinderen.
Vooral in de landen in de grensstreken is het aandeel van illegale arbeid groot, maar ook in Nederland stellen experts dat de economie zonder illegale arbeiders hoogst waarschijnlijk volledig zou instorten.
Illegale arbeid verhoogt de belastingdruk op legale arbeid en vormt daar oneerlijke concurrentie voor. Bovendien is illegale arbeid de belangrijkste reden voor illegale grensovergangen en illegaal verblijf.
Anno nu is het ook zo dat illegale arbeid streng beboet wordt, maar deze boete moet aan de overheid betaald worden. Bovendien is het voor veel mensen de enige methode om aan werk te komen. Daarmee verdwijnen voor de werknemers de belangrijkste prikkels om melding te doen van dit misbruik.
Omdat de voorgaande actiepunten ervoor zorgen dat het mogelijk is om deze arbeid legaal te gaan vervullen, heeft het streng bestrijden van zwart werk ook zin. De EU zou met deze combinatie van al deze punten en de voorgestelde boetemaatregel in één keer de illegale arbeid kunnen decimeren, inclusief zwart werk door mensen mét verblijfsvergunning of paspoort.)
7. Een generaal pardon voor bestaande ongedocumenteerden
Mensen die nu zonder verblijfsvergunning in de EU verblijven en zwart werken kunnen hun contract legaliseren, of zonder boete of strafmaatregel terugkeren.
(Na de invoer van voorgaande punten kunnen mensen die nu illegaal in de EU werken gebruik maken van de nieuwe regelingen voor terugkeer en legalisering van arbeid. Zij krijgen zo het recht om zonder boete of maatregel hun werk te legaliseren, of terug te keren naar eigen land.
Zo maakt de EU na invoering van de voorgaande punten schoon schip, op een menswaardige wijze.)
8. Verdubbeling van het budget voor de UNHCR, voor betere en permanente vluchtelingenopvang in de regio
(Alle fondsen die nu naar Frontex gaan, gaan in de nieuwe situatie naar permanente lokale vluchtelingengemeenschappen, die in plaats komen van de huidige ‘tijdelijke’ opvangkampen van de UNHCR. Ook gaat de helft van de huidige budgetten die EU landen voor de opvang en huisvesting van vluchtelingen uitgeven voortaan naar de EU/UNHCR.
Met dit geld komen er permanente vluchtelingenopvangplaatsen, die worden beheerd door de EU in samenwerking met de UNHCR, bij voorkeur buiten de EU zo dicht mogelijk bij conflictgebied.
Deze opvangplaatsen moeten voldoen aan door de EU opgestelde aanvullende hoge eisen voor veiligheid, huisvesting, medische hulp, scholing, en een gepaste infrastructuur voor de langdurige opvang van mensen. De UNHCR kampen worden daarmee een werkelijk geloofwaardige en volwaardige ‘opvang in de regio’.)
(Verder lezen: Het huidige budget voor Frontex is 0,79 miljard euro. Het budget dat een lidstaat als Nederland alleen al uitgeeft aan de opvang van vluchtelingen is 0,7 miljard per jaar. Ervan uitgaande dat Nederland als betrekkelijk klein maar populair land hierin gemiddeld is, wordt er in de gehele EU dus per jaar dus naar schatting 10 tot 20 miljard euro uitgegeven aan het opvangen van vluchtelingen en het tegenhouden daarvan.
Het huidige jaarlijkse budget van de UNHCR (2023) is ongeveer 10,66 miljard euro. Met dit budget vangt de UNHCR ongeveer een kwart van alle vluchtelingen wereldwijd op in eigen kampen, dat komt neer op ongeveer 20 miljoen vluchtelingen. In de EU vragen per jaar ongeveer een half miljoen vluchtelingen per jaar asiel aan. Wanneer uitgegaan wordt van een gemiddelde behandeltijd van tien jaar, gaat het dus om de opvang van 5 miljoen mensen. De UNHCR vangt met hetzelfde budget als de EU uitgeeft dus vier keer zoveel mensen op.
De EU kan kortom beter haar geld steken in het verbeteren en uitbreiden van de UNHCR faciliteiten, omdat voor dat geld veel meer mensen geholpen kunnen worden.
Een groot probleem van de huidige vluchtelingenkampen van de UNHCR is dat het uitgangspunt is dat het om tijdelijke opvang gaat. Zaken worden niet voor lange tijd geregeld, terwijl het bestaan van de kampen steeds verlengd wordt, vaak met tientallen jaren en zonder zicht op beëindiging. Dit brengt allerlei (schrijnende) problemen met zich mee die te maken hebben met huisvesting, infrastructuur en het perspectief van mensen. Daarom moet het uitgangspunt veranderen: de nieuwe opvangcentra van de EU/UNHCR moeten permanente nederzettingen worden, waarvan de orde en veiligheid worden georganiseerd zolang de plaatselijke overheid dat niet kan of wil door de EU en de VN, en permanent door de EU en de VN worden georganiseerd.)
9. Asiel kan voortaan alleen nog aangevraagd worden buiten de EU
Na invoering van de vorige punten wordt de asielprocedure binnen de EU in alle landen zelf volledig afgeschaft.
Wie in aanmerking wil komen voor asiel, dient zich te melden bij een EU-ambassade of een vluchtelingenopvangcentrum van de UNHCR in eigen land of een buurland. De asielprocedure wordt uitgevoerd in een UNHCR vluchtelingenopvangcentrum. Wie recht op asiel krijgt, krijgt in principe permanente toegang tot zo’n gemeenschap.
(Verder lezen: De UNHCR zet met het geld dat vrijkomt uit de vorige punten vluchtelingengemeenschappen op waar mensen veilig kunnen zijn. Vluchtelingen kunnen ervoor kiezen om naar de EU te gaan als werknemer, of bij een gemeenschap in de regio asiel te vragen als vluchteling.
Hiervoor moet het VN-vluchtelingenverdrag herschreven worden. Wij denken dat dit alleen haalbaar en acceptabel is voor de internationale gemeenschap als de EU bij dit voorstel haar alternatief presenteert: vrij verkeer voor mensen die een kort bezoek brengen of legaal werk vinden.
Omdat er altijd mensen zullen zijn die door oorlog of vervolging hun gebied moeten ontvluchten en die zich niet economisch rendabel kunnen maken in den vreemde, dient er ook een opvang te blijven voor deze vluchtelingen.
De UNHCR kan aan de Europese Unie vragen om deze vluchtelingen binnen de EU grenzen op te vangen, bijvoorbeeld wanneer er in het buitenland geen geschikte lokatie is voor opvang. In dat geval kunnen genoemde UNHCR vluchtelingengemeenschappen ook binnen de EU gerealiseerd worden. Deze gemeenschappen worden niet door de lidstaten maar door de EU betaald en gerealiseerd. Ook komen de kosten voor levensonderhoud van deze mensen niet voor rekening van de lidstaten, maar voor rekening van de EU.
Het zal wellicht nodig zijn om ook van dit soort opvanglocaties binnen de EU op te richten. Dit zal onder regie van de EU, dus niet door een lidstaat, worden gedaan op daarvoor aangewezen plaatsen met een lage bevolkingsdichtheid. Mensen die met asiel toegelaten worden in dit soort opvangplaatsen krijgen alleen financiering en voorzieningen voor hun levensonderhoud zolang zij in deze opvangplaatsen blijven. Zij kunnen wel zoals iedere andere wereldburger binnen de EU reizen en werk zoeken als zij voldoen aan de eisen van huisvesting en een arbeidscontract.
Wanneer vluchtelingen met een status meer dan drie maanden verdwijnt uit het opvangkamp wordt geacht dat hij of zij een andere veilige plek gevonden heeft en vervalt de plek, en daarmee het recht tot terugkeer in de opvang.
NB: Zolang we nog in de huidige juridische werkelijkheid leven is Sociaal & Groen overigens van mening dat Europese landen zonder morren en verdere beperkingen aan de internationale verplichtingen die de mensenrechtenverdragen met zich meebrengen moeten voldoen, en dus vluchtelingen die in eigen land aankomen ruimhartig en humaan op moeten vangen: een gebrekkige opvang, extra beperkingen en lange ingewikkelde procedures lossen niets op, integendeel, zij brengen alleen ellende met de integratie en versterken de maatschappelijke onrust.
Asielzoekers vormen bovendien maar een klein deel van het huidige totale aantal immigranten, en een nog veel kleiner deel van het aantal mensen met een migratieachtergrond in onze landen. De focus op asielzoekers in de media inzake immigratie is niet gerechtvaardigd door de aantallen, maar alleen door de erbarmelijke omstandigheden van de opvang en de ellenlange procedures daaromheen: dit is door overheden gecreëerd.)
10. Bevorder internationale veiligheid door eerlijke handel
De noodzaak om te vluchten wordt verminderd doordat de EU landen ook zelf verantwoordelijkheid nemen in hun handelen. Importbelastingen worden allemaal herijkt naar morele standaarden: buitenlandse bedrijven die kunnen bewijzen dat ze produceren met inachtneming van dezelfde eisen die gesteld worden aan EU-bedrijven betalen geen importtaksen. De rest betaalt dat wel.
(Verder lezen: Het gaat hier om de door de EU aan binnenlandse bedrijven gestelde eisen aan mensenrechten en arbeidsvoorwaarden en milieu. Controle hierop dient te gebeuren door onafhankelijke instanties die gefinancierd worden door de EU en op hun beurt weer gecontroleerd worden op corruptie.
Dit punt vereist het veranderen van alle internationale verdragen die de EU met andere landen gesloten heeft, en is dus niet makkelijk in te voeren. Toch denken wij dat het absoluut noodzakelijk is hiernaar te streven, niet alleen omwille van het milieu en de mensenrechten buiten de EU, maar ook om de oneerlijke concurrentie uit het buitenland voor bedrijven binnen de EU weg te nemen.
Zie verder het voorstel van Sociaal en Groen voor eerlijke handel en importbelastingen.)