welvaartsverdeling

korte versie

eerlijke verdeling welvaart is noodzaak en rechtvaardig

Als het basisinkomen wordt ingevoerd wordt dat probleem vanzelf opgelost. Zolang dat niet het geval is hebben zij recht op een “Welvaarts Verdelings Toeslag” (WVT).
Die WVT kan een heffing inhouden (voor de rijken) maar ook een toeslag (voor hen die onder het minimum of fatsoenlijk bestaansrecht komen).

WHD wil, zolang het basisinkomen niet is ingevoerd, een variabele toeslag/heffing invoeren waarbij het inkomen/vermogen van rijken wordt belast en verdeeld onder hen die van een minimum inkomen moeten bestaan.

middelgrote versie

Thomas Piketty

De econoom Thomas Piketty heeft in zijn recent verschenen boek “Kapitaal in de 21 eeuw” aangetoond dat het rendement op vermogen groter is dan de groei van de economie. Dit heeft tot gevolg dat rijken alleen maar rijken worden. Iets dat we al lang wisten maar nu wederom is onderbouwd. Ook stelt Piketty vast dat rijkdom macht betekent en door de sterke groei van de rijkdom trekt de bovenste 1% van de maatschappij zich op grond van rijkdom steeds meer macht naar zich toe.
Piketty concludeert dat groeiende ongelijkheid een gevaar voor de democratie betekent.

eerlijke verdeling welvaart is noodzaak en rechtvaardig

Vele problemen in onze samenleving zijn terug te voeren op armoede en onrecht. Aangetoond is dat criminaliteit voor een groot deel terug te voeren is op armoede, sociale achterstelling en gebrek aan scholing.
Willen we deze problemen aanpakken moet er een eerlijker verdeling komen van de welvaart die we als samenleving hebben opgebouwd.
Een eerlijke verdeling betekent dat (schat-) rijke mensen moeten gaan delen met hen die rond de armoedegrens leven. Rijkdom is vaak aan toevallige omstandigheden toe te schrijven, waar mensen geboren zijn, in welke sociale klasse en een kans die anderen toevallig niet hebben gekregen. Geboren met veel leerpotentie of met een handicap. Velen hebben geluk, velen hebben ongeluk. Maar toeval of geluk geeft nog geen recht op schrijnende ongelijkheid. ​

In Nederland kennen we het begrip modaal inkomen. We weten wat ieder mens nodig heeft om te leven, een (minimaal) fatsoenlijk bestaan te hebben. Die mensen die daar onder komen hebben volgens WDH recht op een toeslag. Als het basisinkomen wordt ingevoerd wordt dat probleem vanzelf opgelost. Zolang dat niet het geval is hebben zij recht op een “Welvaarts Verdelings Toeslag” (WVT).
Die WVT kan een heffing inhouden (voor de rijken) maar ook een toeslag (voor hen die onder het minimum of fatsoenlijk bestaansrecht komen).
Het systeem is dekkend, hetgeen wil zeggen er wordt zoveel WVT bij vermogenden geheven als nodig is. Deze belasting kost de schatkist dus geen geld. Deze WVT is wisselend, wordt jaarlijks vastgesteld aan de hand van het inkomen en vermogen boven een bepaalde grens enerzijds en de behoefte anderzijds.

​WHD wil, zolang het basisinkomen niet is ingevoerd, een variabele toeslag/heffing invoeren waarbij het inkomen/vermogen van rijken wordt belast en verdeeld onder hen die van een minimum inkomen moeten bestaan.
​
​​

uitgebreide versie

ruilrechtvaardigheid en verdelende rechtvaardigheid

Het principe, dat ieder particulier bedrijf zelf de hoogte zou mogen bepalen van de salarissen, lijkt op eerste gezicht een vanzelfsprekend uitgangspunt.
Nadere bestudering levert echter een aantal nuances op die een meer gereguleerd systeem rechtvaardigd.
Bij ruilrechtvaardigheid (wat partijen het waard vinden om iets te ruilen, betalen voor iets) speelt economische marktwerking een dominate rol.
Indien er een vrij en concurrerend ondernemend speelveld is, kan de marktwerking inderdaad een redelijke marktprijs (salaris) tot stand brengen.
Toch gaat in de meeste gevallen deze marktwerking, waarbij de “prijs” volledig tot stand komt door vraag en aanbod, niet op, omdat de maatschappelijke omstandigheden niet voor een gelijk speelveld of vereiste keuzevrijheid kunnen zorgen. Als iemand geopereerd moet worden bijvoorbeeld zal het salaris van de chirurg die daarvoor betaald moet worden een heel andere zijn dan in een situatie waarin de noodzaak niet aanwezig is. Marktwerking is er bovendien niet want de ziektekostenverzekeraar schrijft het ziekenhuis verplichtend voor waar de operatie plaats moet vinden. De keuze voor een andere chirurg is er niet en de noodzaak maakt iedere prijs acceptabel.

De verdelende rechtvaardigheid heeft te maken met een met een eerlijke verdeling van de beschikbare goederen of geld. Anders dan de grootverdieners ons voorhouden is het verwerven van een baan met een topsalaris vaak meer geluk dan wijsheid. Daar komt nog bij dat iedereen in een bedrijf heeft bijgedragen aan de winst die een bedrijf maakt. Echter, de magazijnmedewerker heeft niet de positie en dus macht om te beslissen over de verdeling van die winst. En dus zien we dat zij -de directeuren- die kunnen beslissen over de winsten, waaraan iedereen heeft bijgedragen, zichzelf buitensporige bonussen of salarissen toekennen. Daar ligt ook de rechtvaardiging om van overheidswege regulerend op te treden in de particuliere sector. Tenslotte heeft de samenleving al dan niet (kennelijk) teveel betaald voor het product.
IHD wil niet ingrijpen in het recht om winsten toe te kennen, maar wel in de eerlijke verdeling ervan, omdat nu eenmaal niet iedereen het geluk heeft erover te kunnen beslissen, maar er wel aan heeft meegewerkt.
Ieder particulier bedrijf heeft het recht over winsten en salarissen te beslissen wat het wil, als het maar eerlijk gebeurt en dat betekent: iedereen die daaraan heeft bijgedragen.
Topsalarissen of bonussen van tonnen tot miljoenen, zoals in de financiele sector worden toegekend, geschieden op basis van omzet-doelen of winsten. Dat is principieel onjuist omdat omzet, aantallen medewerkers, winst en dergelijke niets zegt over de zwaarte van de functie. Een bonus of topsalaris zou gerelateerd moeten zijn aan het oplossend vermogen van de manager of directeur en niet aan de functie zelf. Voor de functie zelf, het gezond houden of maken van de onderneming, wordt immers al het (top-)salaris betaald.
In de publieke- of semi publieke sector ligt die zaak natuurlijk volstrekt anders, omdat het daar om belastinggeld gaat.
​
Een scheve verdeling van welvaart en inkomen bevordert het ontstaan van wij-zij-denken, zegt de Britse hoogleraar Richard Wilkinson. Hij deed onderzoek naar de gevolgen van inkomensongelijkheid en publiceerde het boek “The spirit level”: Why greater equality makes societies stronger.
Het denken in wij-zij kun je verklaren uit het feit dat mensen zich in een samenleving met grote verschillen minder in elkaar kunnen inleven en banger zijn voor anderen. Wilkinson: “Juist omdat hun inkomens zo zeer verschillen, leven ze in heel andere werelden, is de afstand veel groter en de empathie veel kleiner.”

​
​Thomas Piketty

​De econoom Thomas Piketty heeft in zijn recent verschenen boek “Kapitaal in de 21 eeuw” aangetoond dat het rendement op vermogen groter is dan de groei van de economie. Dit heeft tot gevolg dat rijken alleen maar rijken worden. Iets dat we al lang wisten maar nu ook is onderbouwd. Ook stelt Piketty vast dat rijkdom macht betekent en door de sterke groei van de rijkdom trekt de bovenste 1% van de maatschappij zich op grond van rijkdom steeds meer macht naar zich toe.
Piketty concludeert dat groeiende ongelijkheid een gevaar voor de democratie betekent.
De econoom Gert Peersman verwoordt de conclusies van Piketty als volgt:
“Piketty heeft er geen probleem mee dat er mensen zijn die heel veel verdienen op basis van hun prestaties, of we het nu over voetballers of managers hebben. Maar zodra ze rijk zijn, worden ze alsmaar rijker – ook zonder nog iets te doen – en blijft de ongelijkheid maar toenemen. Dát is wat ons naar de 19de eeuw terugkatapulteert: ook de kinderen van Lionel Messi zullen voor de rest van hun leven niet hoeven werken en alsmaar rijker worden.”

​
eerlijke verdeling welvaart is noodzaak en rechtvaardig

Vele problemen in onze samenleving zijn terug te voeren op armoede en onrecht. Aangetoond is dat criminaliteit voor een groot deel terug te voeren is op armoede, sociale achterstelling en gebrek aan scholing.
Willen we deze problemen aanpakken moet er een eerlijker verdeling komen van de welvaart die we als samenleving hebben opgebouwd.
Een eerlijke verdeling betekent dat (schat-) rijke mensen moeten gaan delen met hen die rond de armoedegrens leven. Rijkdom is overwegend aan toevallige omstandigheden toe te schrijven, waar mensen geboren zijn, in welke sociale klasse en een kans die anderen toevallig niet hebben gekregen. Geboren met veel leerpotentie of met een handicap. Velen hebben geluk, velen hebben ongeluk. Maar toeval of geluk geeft nog geen recht op schrijnende ongelijkheid.

Welvaarts Verdelings Toeslag

​In Nederland kennen we het begrip modaal inkomen. We weten wat ieder mens nodig heeft om te leven, een (minimaal) fatsoenlijk bestaan te hebben. Die mensen die daar onder komen hebben volgens WDH recht op een toeslag. Als het basisinkomen wordt ingevoerd wordt dat probleem vanzelf opgelost. Zolang dat niet het geval is hebben zij recht op een “Welvaarts Verdelings Toeslag” (WVT).
Die WVT kan een heffing inhouden (voor de rijken) maar ook een toeslag (voor hen die onder het minimum of fatsoenlijk bestaansrecht komen).
Het systeem is dekkend, hetgeen wil zeggen er wordt zoveel WVT bij vermogenden geheven als nodig is. Deze belasting kost de schatkist dus geen geld. Deze WVT is wisselend, wordt jaarlijks vastgesteld aan de hand van het inkomen en vermogen boven een bepaalde grens enerzijds en de behoefte anderzijds.

WHD wil, zolang het basisinkomen niet is ingevoerd, een variabele toeslag/heffing invoeren waarbij het inkomen/vermogen van rijken wordt belast en verdeeld onder hen die van een minimum inkomen moeten bestaan.
​​

STANDPUNTEN / VERSCHILLEN PER PARTIJ (Welvaartsverdeling)