islamisering

samenleving

rapport ? bewerken als? aparte pagina als standpunt? ISLAMISERING

CONCEPT

alleen met wederzijds respect en overleg bereik je resultaat

oververhit & taboe
Zelden is een thema zo oververhit geraakt als het integratie- en islamiseringsvraagstuk. Niet alleen een rationele, feitelijke en/of onbevooroordeelde geldachtenuitwisseling lijkt welhaast onmogelijk, het onderwerp is ook in de taboesfeer getrokken en daardoor niet of nauwelijks meer bespreekbaar.
De jaarlijkse Zwarte Pieten-discussie komt in de buurt qua kookpunt.
Toch kan de samenleving er eenvoudigweg niet meer omheen, om twee steekhoudende redenen. Er gaat geen dag voorbij of er is wel iets uit de Islamitische wereld dat ons aller aura’s binnendringt: een discussie over LGBT’ers, vermeende discriminatie, mededelingen over ramadan, criminaliteitscijfers onder Marokkanen, het besnijden van baby’s, uithuwelijking, de wat jammerige oproepen van imams die gelovigen naar de moskee om de hoek probeert te bewegen. Het is niet te ontlopen.
De tweede is de niet meer te negeren groeiende aanhang van het intolerante denken en doen dat een weerwoord vereist.
Naast de van origine natuurlijke gevoeligheden is het thema gekaapt en vergiftigd door rechtspopulisten, die handig inspelen op angsten gerelateerd aan het onbekende, op sentimenten en via de noemer ‘criminaliteit’ vergezeld met onverdraagzaamheid en vreemdelingenhaat tweedracht hebben weten te zaaien in westerse samenlevingen.
Doordat men, zowel links als rechts, nauwelijks nog nuchter, onbevooroordeeld en feitelijk het thema kan bespreken, lijkt er geen of nauwelijks discussie mogelijk.
De stigma’s zijn bekend: zij die slechts een kritische kanttekening plaatsen worden vaak vrijwel onmiddellijk stigmatiserend en ongenuanceerd in een (ultra-)rechtse hoek gezet, verketterd of krijgt het stempel ‘vreemdelingenhater’ op zijn/haar voorhoofd.

Links keek voor de ontegenzeggelijk aangediende maatschappelijke problemen en tweespalt naar de andere kant en naar mate rechtspopulisten het vreemdelingenvraagstuk als politiek hoofdthema zijn gaan misbruiken slaat links ongekend ongenuanceerd om zich heen. Ongekend, want ‘discussie’ en ‘debat’ zijn inherent aan linkse politiek bedrijven. Maar dat geldt niet voor het thema ‘islamisering’. Links heeft zijn eigen taboe geschapen, heel ongebruikelijk en daarom opmerkelijk.
De reden daarvoor is waarschijnlijk dat het ‘links’ de huidige maatschappelijke problematiek met allochtonen wordt verweten. Onterecht, het waren zelfs met name rechtse partijen die ooit wel brood zagen in goedkope immigranten (lang leve de uitbuiting), maar wel begrijpelijk, want het is links die de multiculturele samenleving vanuit een sociologische benadering verdedigt en rechts die separeert vanuit een economische.
Met de komst en groeiende aanhang van rechtspopulist en nationalist T. Baudet wordt het geroeptoeter, dat Nederland islamiseert, nog meer versterkt. Links kan het thema niet langer negeren als een substantieel deel van de bevolking deze opvatting –terecht of onterecht- is toegedaan en dus wordt het tijd dat links een antwoord geeft op het vraagstuk van de (vermeende) islamisering in Nederland, niet in de laatste plaats WHD.
Willen we de problemen aanpakken, en die zijn manifest, zal het debat toch gevoerd moeten worden, simpelweg omdat er geen andere oplossing is. We gaan het thema dus toch bespreken.
Als je je burgers verliest, houdt de democratie op te bestaan.

beleving van een burger 1
Waar verhaal: Johan, autochtoon, heeft een huis gehuurd, een project van ca. 30 nieuwbouwwoningen. Tijdens de collectieve oplevering meldde hij zich wederom bij de receptie, gezien de zaal, waar hij naar toe was verwezen, ‘vol zat met hoofddoekjes’ en lange gewaden en hij in de veronderstelling verkeerde kennelijk in een moslimbijeenkomst te zijn verdwaald, maar dat bleek niet het geval. Desgevraagd verzekerde de verhuurder dat er van de 30 huurders 2 autochtoon zijn, de rest komt hoofdzakelijk uit Marokko of Turkije.
Eenmaal in zijn nieuwe woning was zijn primaire emotie die van een toerist in een cultuurvreemd land, hetgeen versterkt werd door bebaarde mannen op straat omwikkeld in lange jurken en sandalen aan blote voeten. In de plaatselijke supermarkt dragen 2 van de 4 kassières een hoofddoek en er wordt vloeiend in Arabisch of Turks geconverseerd met de klanten. Alleen de affiches aan de muur zijn –nog- in het Nederlands. Voor de rest is hij, qua winkelaanbod, in een ‘buitenlandse wijk’. Op het schoolplein ernaast ziet hij volwassenen met hoofddoekjes en het merendeel van de kleine meisjes draagt eveneens een hoofddoek.

Zijn alleraardigste buurman, 27 jaar en geboren in Nederland met een Turkse achtergrond, spreekt gebrekkig Nederlands. Toen Johan zijn verwondering daarover uitsprak, zei hij dat er thuis –in Nederland- alleen Turks wordt gesproken en uitsluitend naar de Turkse tv wordt gekeken. Alle vrienden en kennissen zijn ook Turks.
In de supermarkt liet een oudere dame, Nederlanders zouden zeggen verkleed als pinguïn, wat vallen. Johan raapte het voor haar op en sprak haar aan. Een jongetje zei tegen hem dat oma geen Nederlands spreekt. Johan vroeg hoe lang zij in Nederland woont; 19 jaar was het verbijsterende antwoord.
Er komt een folder in de bus, het is een uitnodiging voor een wijkbijeenkomst. De linkerhelft van de flyer is in het Nederlands, de rechterhelft in het Arabisch. Johan heeft zoiets nog nooit in het Bulgaars, Roemeens, Pools of Chinees gehad, bedenkt hij.
Johan wandelt zijn wijk uit richting het centrum. Eenmaal zijn wijk uit valt hem het aantal buitenlandse namen en winkels op. Hij besluit terug te lopen en het aantal winkels te tellen en het aantal zaken met een buitenlandse naam of dienst. Tot aan het centrum telt hij 27 winkels aan één zijde waarvan er 21 overduidelijk een van origine niet-Nederlands product aanbieden en een niet Nederlandse naam hebben.
Op de terugweg besluit hij een andere route door een andere wijk te nemen. Het beeld is niet veel anders, eerder nog overweldigender.

Thuis leest Johan een artikel dat racisten een hakenkruis op een moskee op de Veluwe hebben geklad en vernielingen hebben aangericht. Daardoor kunnen de kinderen hun dagelijkse lessen Arabisch niet volgen. Arabische lessen? Waarom krijgen die kinderen niet gewoon Nederlands en Engels, vraagt hij zich af. Integreren in een Nederlandse samenleving doe je niet door kinderen Arabisch te leren, lijkt hem.

Als Johan de cijfers niet zou kennen zou zijn empirische waarneming wellicht misvormd zijn.
Een aantal maanden geleden liep hij bij toeval door een allochtone (moslim-) wijk in Amsterdam. De vraag kwam bij hem op waarom de regerende politici de mond vol hebben van integratie en vervolgens moslims –althans in zijn waarnemingen- bij voorkeur kennelijk bij elkaar stopt zodat er juist geen integratie plaatsvindt.
Wat Johan waarneemt, doen anderen ook. Hij bestrijdt iedere vorm van xenofobie, rassenhaat of racisme.
De oorzaken waarnemen, begrijpen en die serieus nemen is echter wat anders.

​beleving van een burger 2
​Johan’s Marokkaanse vriendin wil voor de verandering niet in de supermarkt winkelen in zijn door moslims overgenomen c.q. gedomineerde wijk, omdat ze –leergierige studente- juist graag de Nederlandse cultuur wil leren kennen en Nederlands wil horen en oefenen. Zij wijken dus uit naar de binnenstad en bezoeken een AH filiaal. Zijn vriendin stelt enigszins verbaasd en geërgerd vast dat het hier ‘niet veel beter is’ en verwijst naar de vriendelijke kassières met allemaal een hoofddoekje.
Johan’s dochter had hier ooit een studenten-bijbaantje maar is al na korte tijd vertrokken omdat ze –als autochtoon- niet in de crew werd opgenomen/werkelijk geaccepteerd. Een omgekeerde non-acceptatie, een verschijnsel dat tot nadenken strekt als ‘vreemden’ door hun omvang in staat zijn hun culturen te consolideren en ‘bestaansrecht’ te behouden, een reminiscens naar ons gedrag in de koloniën.
Als hi met mijn vriendin op het Mercatorplein in Amsterdam loopt en zij elkander –stoeiend- proberen een klap op elkaars achterwerk te geven, komen er 3 mannen op hem af, hij schat in van allochtone afkomst. Zij spreken hem in gebrekkig Nederlands aan op het feit dat hij een vrouw niet op haar kont mag tikken. Er volgt een moeizaam gesprek –hij reageert (houdt het vriendelijk maar heb wel een paar vragen) waar zij zich mee bemoeien waarop een onsamenhangend verhaal volgt over de koran- dat hij maar afbreekt. Niet omdat hij het niet wil voeren – in tegendeel- maar hij merkt al snel dat het geen enkele zin heeft, er komt niets zinnigs uit waar hij op kan reageren. Wie over het gelijk van de wereld beschikt, hoeft over dit gelijk tenslotte niet langer te argumenteren (Carel Smith). Het zit hem dwars dat hij in mijn eigen land –in gebrekkig Nederlands- wordt aangesproken over iets dat ooit heel normaal is/was en vooral een zaak tussen partners.
In de tram naar het station zit hij naast een stevige dame, kleding tot aan de vloer, hoofddoek. Tegenover haar zit een oude man in een lahbaja of djalaba (soort mannenjurk), naast hem zijn vriendin. Naast hem staan 2 jonge mannen die hij inschat van allochtone afkomst. Hij beseft dat hij slechts 16% autochtoon vertegenwoordigt in dit gezelschap en als blanke Nederlander zwaar in de minderheid is. Daar kan hij op zich prima mee leven, maar als het clubje in gesprek komt kan hij het niet meer volgen, hij spreekt geen Arabisch. Een moeilijk definieerbaar gevoel van onbehagen maakt zich van hem meester. Het voelt niet prettig dat hij op het plein zoeven en nu in de tram niet meer in zijn geborgen wanende omgeving kan communiceren (in zijn eigen taal). Dit heeft niets met vreemdelingenhaat van doen en hij heeft zeker niets tegen die ongetwijfeld aardige mensen. In tegendeel, als hij moet kiezen om te wonen tussen autochtone Nederlanders een paar straten verder, kiest hij als gnostische atheïst voor menig buitenlander, simpelweg omdat hij hun omgangsmanieren in z’n algemeenheid beschaafder vindt. Maar ondanks dat voelt hij me niet meer echt ‘thuis’, waarmee hij bedoelt dat het land, de cultuur, waarin hij is opgegroeid, deels aan het transformeren is in een voor hem exotische moslimcultuur.
Johan zet de tv aan en kom terecht bij de Islamitische omroep. Later switcht hij naar een ander kanaal en belandt in een programma genaamd “Allah in Europa”. Hij zet de tv uit en wat later weer aan op het journaal. Rapportage over de ramadan. ‘s Avonds bij Pauw een discussie over moslims die zich gediscrimineerd voelen door Nederlanders. “Nederlanders moeten ons moslims meer accepteren”, is het credo, hetgeen zelfs zijn steeds meer twijfelende moslima-vriendin doet lachen. Hij gaat naar bed en wenst zijn vriendin een goede nacht. Hij krijgt nog een nachtwens van zijn vriendin: “Inchallah” is het laatste woord dat hij hoort van die dag.
Later een discussie op NPO 1 over moslimouders die vragen (en krijgen) schoolvrij voor hun kinderen op moslimfeestdagen. Op het altijd uitermate interessante Duitse ARTE een Deense documentaire over eerwraak en moslimgeweld in Europa binnen gezinnen, een volstrekt parallelle en gesloten wereld.
Johan leest op internet een artikel uit Elsevier: ‘Islam is op weg ’s werelds grootste religie te worden’.
In 2060, zo berekende het Amerikaanse Pew Research Center, zullen er in de wereld bijna 3 miljard moslims zijn, tegenover 1,8 miljard in 2017. Een groei van 70 procent, terwijl de wereldbevolking in die periode met ‘slechts’ 32 procent groeit. Ter vergelijking de verwachte groeicijfers van andere religies: christendom 34 procent, hindoeïsme 27 procent en jodendom 15 procent.
Hoe beleeft Johan dit alles? Hij begint weerstand te voelen tegen een te overweldigende vreemde wereld die zich ongevraagd op- en binnendringt in zijn leven. Het lijkt of voelt alsof hij er niet aan kan ontkomen, hij geen vrije (cultuur)keuze meer kan maken en vooral zijn eigen cultuur kwijt raakt. Is het begrijpelijk dat autochtonen dit een beetje teveel van het ‘islam-goede’ vinden en daar op reageren? Zo op het eerste gezicht inderdaad een ‘tsunami van islam’, zoals Wilders en Baudet roepen. Hij kan het gevoel van burgers begrijpen en dus de voedingsbodem in het Westen goed voorstellen en verklaren. Maar als je iets verder kijkt blijkt de werkelijkheid genuanceerder. Johan was in Amsterdam, een concentratie-stad van culturen, met name een islamitische. Hij woont in een wijk waar moslims oververtegenwoordigd zijn. Het aantal moslims bedraagt 6% van de Nederlandse bevolking, terwijl Nederlanders denken dat dit 19% is, dus 1 op de 5(!). Dat beeld wordt veroorzaakt door de massaliteit van Islam-gerelateerde aandacht, die grotendeels ongevraagd bij autochtonen hun huiskamer binnenkomt.
Ook al wordt hij in eerste aanleg gegrepen door zijn omgevingswaarnemingen, perceptie is wat anders dan de feiten v.w.b. de omvang, maar anderzijds de golf van moslim-gerelateerde onderwerpen klopt ook, hij ondervindt het immers aan den lijve. Klopt desondanks de veronderstelde islamisering dan ook niet? De omvang van de moslim-populatie is wat anders dan de mate van beïnvloeding. Is die buitenproportioneel en drukt deze een onevenredige stempel op de Nederlandse cultuur en samenleving?

​MOSLIMS ZIJN CULTUUR- EN RELIGIEVAST
Is er in Nederland sprake van Islamisering (of islamificatie) -het proces van de omvorming van een samenleving naar de islamitische religie, cultuur en wetgeving- zoals rechtspopulisten ons de hele dag angstaanjagend proberen wijs te maken? De facto natuurlijk niet, aantoonbare rechts-populistische stemmingmakerij uit verwacht electorale winst. Of er sprake is van enige islamisering vereist in de eerste plaats een definitie-antwoord. Dat de samenleving onder (stevige) invloed staat van islamitische invloeden is waar, dat valt niet te ontkennen. Vele ouders hadden nog nooit van ramadan, halal, eerwraak en nog een heleboel meer gehoord en thans is dat gemeengoed geworden. Laatst is er voorgesteld om allerlei islamitische feestdagen op te nemen in Nederlandse kalenders en kinderen vrij te geven op islamitische feestdagen. Dat is, zij het licht, wel een verandering in de oorspronkelijke Nederlandse cultuur, die niet intrinsiek tot stand is gekomen. Met andere woorden, een zekere mate van islamisering.
Door zijn omgeving aangezet denkt Johan steeds vaker na over dit vermeende proces en permissiviteit, dat zich overal rondom hem voltrekt. Hij bedenkt dat het zijn diep gewortelde en principiële opvatting is dat iedereen van hem mag dragen of geloven wat hij of zij wil, kleding- en godsdienstkeuze is volstrekt irrelevant in een democratisch, tolerant en vrij land. Maar bij de islam is er toch wat meer. Zo is het dragen van aan het Westen afwijkende kleding geen kledingvraagstuk, oftewel een mode-uiting, het is een (religieus-) maatschappelijk vraagstuk. Immers, vrouwen moeten een hoofddoek dragen en dat onderscheid op sekse druist diametraal in tegen de Westerse waarde van vrijheid en non-discriminatoire uiterlijke kenmerken.
Omdat een vriend van Johan van mening is dat zijn linkse sympathieën, bij wijze van neutralisatie, enige tegenargumentatie behoeven heeft hij hem een boek van zijn politieke opponent Paul Cliteur gegeven, onder de belofte dat hij er niet de open haard mee opstookt en het ook echt zal lezen.
Johan is het met Cliteur nog steeds vaak oneens, op één punt na: als je in een ander land gaat wonen met een andere cultuur heb je de morele plicht en het fatsoen je aan te passen, althans die cultuur als fait accompli te accepteren. Hij verwijst naar de bekende uitspraak “when in Rome do as the Romans do”.
Johan is het daar mee eens omdat een ‘vreemde’ niet het recht heeft de samenleving en cultuur die anderen vorm hebben gegeven te desavoueren. Beïnvloeding door existentie van je eigen cultuur en de rechtmatige beleving daarvan is wat anders en is gerechtvaardigd, omdat iedereen in een vrij land als Nederland recht heeft op beleving van zijn of haar eigen cultuur. Die beleving zorgt er automatisch voor dat beïnvloeding plaatsvindt.
Dat betekent niet dat beleving gelijk staat met het recht die andere cultuur te negeren of te willen herstructureren. Wetten mogen dan wel een afspiegeling zijn van de onderliggende cultuur, en die hebben in Nederland bepaald geen islamitisch karakter, het zijn andere –meer dagelijkse gewoonten en rituelen- die het onderscheid accentueren en vertegenwoordigen.
In zijn gesprekken met moslims wordt hem met veel overtuiging ingepeperd dat de islam een zeer tolerantie godsdienst is. Als hij met een moslim(a) praat over trouwen wordt hem duidelijk gemaakt dat dit alleen mogelijk is als de aankomend partner zich laat bekeren tot de islam. Wil je niet ‘islamiseren’, kan er geen wettelijk huwelijk tot stand komen. Dit gaat zo ver, dat de niet-moslim een verklaring moet tekenen dat hij voortaan moslim is. De betekenis van ‘tolerantie’ en ‘aanpassen’ hebben dus een sterk relatieve waarde.
Door de sociale verplichting voor alleen vrouwen een bepaald kledingstuk te dragen, eigen officieuze sharia rechtbanken in te richten en eigen verzonnen (religieuze) wetten boven de nationale wetgeving te stellen, worden nationale wetten niet geaccepteerd en dat is niet acceptabel.
Dat vele autochtonen zich vergist hebben in de mate van aanpassen of acceptatie van een andere cultuur acht hij verklaarbaar en dientengevolge begrijpelijk. Immers, ervaringen in het verleden tonen aan dat buitenlandse immigranten, ook in grote getale, konden (en wilden) integreren. Gastarbeiders uit de Balkan en Spanje hebben betrekkelijk probleemloos hun weg gevonden in de Nederlandse samenleving en hebben zelfs voor een zekere verrijking gezorgd, evenals de Surinaamse en Indonesische medemens. De Chinezen hebben zich weliswaar behoorlijk geïsoleerd maar hebben op geen enkele wijze hun cultuur willen opdringen dan wel geprobeerd in te voeren in de Nederlandse samenleving of de Nederlandse cultuur verworpen. Zij hebben via massale opbouw van restaurants zich selfsupporting gemaakt en in die zin ‘verdienstelijk’ bijgedragen aan een behoefte in onze samenleving. Ook Surinamers hebben zich in positieve zin geïntegreerd in de Nederlandse samenleving.
Voor moslims geldt dat, althans in zin algemeenheid, niet. Zij zijn gewoon door gegaan met hun leefwijze en maatschappelijke (religieuze) opvattingen in Nederland en de rest van Europa. Dat kan alleen slagen en alsdan weerstand oproepen als een groep een substantiële omvang heeft en sociale cohabitatie nastreeft. Het is geen schande te constateren dat er verschillende culturen bestaan en dat de ene cultuur dichter of verder van de andere staat. De moslimcultuur wijkt fundamenteel af van alle andere culturen waar de Nederlandse mee in aanraking is gekomen. Anders dus dan andere allochtonen hebben Moslims simpelweg hun eigen cultuur volledig gehandhaafd, hetgeen zijn beslag heeft gekregen in het bouwen van moskeeën, het handhaven van hun klederdracht, het gebruiken van hun taal, gebruiken en gewoonten en zelfs (ongeschreven) wetten. Moslims hebben simpelweg Nederlands geleerd en verder hun cultuur behouden. Van het dogmatisch en stoïcijns vasthouden aan hun geloof met de daaraan verbonden maatschappelijke en sociale wetten, maken moslims ook geen geheim. Zij stellen bereid te zijn alles te willen accepteren en veranderen, zolang het maar niet in strijd is met de wetten van de islam. De Koran is heilig en de islam is verheven boven alles, vinden zij. Daar valt nooit aan te sleutelen en hoeven we dus ook niet over te discussiëren.
De vraag is hoe zich deze opvatting verhoudt met de westerse beschaving en cultuurrelativisme. Als je gelooft in universele standaards, waarden, rechten en normen, hoeft die vraag niet gesteld te worden, immers er bestaat dan geen ‘onze’ en ‘hun’ cultuur. Maar die is er wel degelijk.

ERKENNEN IS BEGIN VAN OPLOSSEN
Een moslima komt bij een imam met een vraag: “ik word geslagen en verkracht door mijn man, mag ik naar de politie?” „Nee”, zeiden zeven imams van acht moskeeën in Denemarken. De meesten zeiden ook: “…en je mag niet van hem scheiden”. In sommige islamitische landen is verkrachting zelfs een man’s recht, het heet alleen anders.
Gelukkig werd de vrouw niet echt mishandeld. Ze had een verborgen camera bij zich voor TV2, een Deense tv-zender. Het gesprek werd vastgelegd en uitgezonden, als onderdeel van een vierdelige docuserie genaamd ‘Moskeerne bag sløret’ (‘Achter de sluier van moskeeën’).
Journalist Martin Kjær Jensen schreef een boek (‘Mijn afscheid van het islamisme’) over Ahmad Akkari, een Deense imam die besloot te stoppen met zijn werk. Akkari vertelde hem dat imams in Denemarken twee gezichten hebben en dat ze adviezen geven die tegen de Deense wetten ingaan. Eerder had Jensen geprobeerd om naar moslimbuurten te gaan om over de hoge werkloosheid onder vrouwen te schrijven. Niemand wilde praten. Hij kwam daarna met het idee om moslims met geheime camera’s uit te rusten en problemen voor te leggen aan imams. Het was een grote geheime operatie, maar drie of vier mensen wisten ervan bij TV2. Ze zijn in het buitenland op zoek gegaan naar mensen die ze tot mol hebben getraind. Het zijn moslims, die uit strenge milieus komen. Zo hebben ze een stel in een migrantenwijk in Aarhus laten wonen, drie maanden lang, en ze hebben alle verborgen-camerabeelden opgenomen. Meteen daarna hebben ze het ‘paar’ het land uit gevlogen. Om veiligheidsredenen wonen ze nu op een geheim adres.
Wat de Denen in die weken verder te zien kregen: een imam die zegt dat je kinderen vanaf tien jaar mag slaan als ze niet willen bidden. Een imam die zegt dat je overspelige vrouwen mag stenigen.
De Denen zijn sinds het zien van de beelden in maart nog steeds in shock. Ook drie maanden later wordt op straat, in de kranten en op tv over het programma gesproken. De serie die aanleiding gaf voor zo’n 4.000 artikelen, heeft al een prestigieuze journalistieke prijs gewonnen in Denemarken, zegt Thomas Breinholt, hoofd van de programma-afdeling van TV2 die verantwoordelijk is voor de inhoud van de serie.
Naar aanleiding van de serie heeft de Deense regering besloten een lijst met haatpredikers op te stellen en openbaar te maken. Buitenlandse haatpredikers krijgen voortaan een inreisverbod, Europese komen op een ‘watch list’. Ook maakte de burgemeester van de Deense stad Aarhus bekend de plannen voor de bouw van een nieuwe moskee stop te zetten.
De praktijken in deze moskeeën zijn zeker geen incidenten. De Nederlandse burgemeester Rob van Gijssel heeft 7 ‘haatimams’ geweigerd voor een bijeenkomst (en werd op zijn vingers getikt door de rechter). In Engeland blijkt precies hetzelfde aan de gang.
Dit afzetten tegen de westerse samenleving waarin moslims wonen, het verwerpen van en tegen de wet ingaan omdat ze de wet niet accepteren, is natuurlijk niet acceptabel.
Het zou links sieren ruiterlijk toe te geven dat we ons hebben vergist in de mate waarin moslims bereid zijn te integreren met een volledig andere cultuur dan hun oorspronkelijke, een andere cultuur (deels) als hun ‘nieuwe’ te accepteren. Accepteren is wat anders dan het noodzakelijkerwijs (volledig) opgaan in een andere cultuur. Onder ‘opnemen’ kan verstaan worden het accepteren en aanpassen op een zodanige wijze, dat je je niet meer significant onder- of afscheidt, zonder daarbij je eigen cultuur of gebruiken volledig op te geven.
Iedere bevolkingsgroep, dus ook moslims, hebben uiteraard het recht om die taal te spreken die ze willen, die kleding te dragen die ze willen en dat geloof aan te hangen dat ze willen. Nederlanders die massaal aan de Spaanse kust zijn gaan wonen, ‘klonteren’ ook: ze richten Nederlandse clubjes op, openen “broodje van Kootje”-zaken waar Nederlandse kroketten te koop zijn en hebben zelfs Nederlandse huisartsenposten ingericht.
Maar veel verder dan dat gaat het niet. Geen Nederlanders die in Spaanse steden demonstreren of winkelruiten ingooien tegen het stierenvechten, geen Nederlanders die in oud Nederlandse klederdracht het straatbeeld in Madrid bepalen of het Sinterklaasfeest op Spaanse scholen ingevoerd willen hebben. Europese culturen zijn –vanuit hun geschiedenis- nu eenmaal meer met andere culturen in contact geweest en hebben mogelijk een grotere aanleg tot tolerantie en acceptatie ontwikkeld dan meer geïsoleerde culturen, zoals bijvoorbeeld de islamitische.
Er is een tolerantie-verschil waarneembaar. Uit de rapporten van de AIVD en Engelse veiligheidsdienst –waarbij men onderzoekt waar de voedingsbodem van salafisme en/of extremisme in Europa ligt- wordt steevast aangegeven dat dit zijn oorsprong vindt in en om moskeeën, en dan voornamelijk via de zgn. ‘haatimams’.
Dit verwerpen van de samenleving/cultuur waar je deel van uitmaakt moet in deze vorm zelfs bestreden worden, omdat dit vernietiging tot doel heeft, een stapje verder dan desavoueren.
De weerstand tegen de non-acceptatie van de Nederlandse cultuur heeft pregnante en verontrustende vormen aan genomen. Binnen die sfeer vinden rechts-extremistische groepen snel hun weg, de voedingsbodem is gelegd.
Links bestrijdt terecht PVV, FvD, NVU en Pergida maar niet de oorzaken. Dat lef heeft links niet, daarmee hun eigen taboe creërend, bang voor onbedoelde stigmatisering. Dat geldt niet alleen voor Nederland.
Met de steeds voelbaarder wordende weerstand neemt de intolerantie en onverdraagzaamheid alsmaar toe, zeker mede of vooral door angstmakerij en deels ophitsing. Agressie is een uitwas daarvan met alle gevolgen van dien. Een vuurtje dat flink wordt opgestookt door ‘foute mannen’ in ons parlement. Het aandeel Marokkanen in de criminaliteitscijfers is buiten proportioneel. Er moet nu wat ten positieve gebeuren. Van beide kanten wel te verstaan.
Als je je richt tot het Oosten, sta je met je rug naar het Westen.

MEER AAN DE HAND?
“De islamisering van Europa gaat volgens een bepaalde strategie”, geeft Machteld Zee 1) aan in haar boek ‘Heilige Identiteiten’. “Pas als je de kennis bezit, zie je wat er gaande is. Vergelijk Nederland in de jaren 80 met nu”, zegt politicologe en juriste Machteld Zee, die promoveerde op een onderzoek naar shariarechtbanken, “dan zie je de toegenomen invloed van de islam overal. Vanuit Saoedi-Arabië en andere landen is de wereld overspoeld door duizenden imams, lesboeken, moskeeën en enorm veel geld.”
In nog geen 150 pagina’s schetst Machteld Zee de achtergronden van het moslimfundamentalisme, dat ook in westerse landen wortel schiet. ‘Heilige Identiteiten: op weg naar een shariastaat?’ is kort een analyse van de problemen van de multiculturele samenleving.
“Ik ontdekte een compleet rechtssysteem -veel gesystematiseerder dan ik had verwacht- dat in strijd is met onze seculiere wetgeving”, stelt Zee. “Leidende multiculturalisten menen letterlijk dat moslims gevrijwaard moeten blijven van kritiek omdat zij daarvan psychologische schade zouden ondervinden. Weliswaar vinden ook veel islamieten dit een idioot standpunt, maar andere moslims gebruiken het om hun critici uit te maken voor ‘islamofoob’ of ‘racist’.”
Veel moslimvrouwen zitten vast in een religieus huwelijk omdat hun omgeving een scheiding voor de staat niet voldoende vindt. Voor deze moslims is het shariahuwelijk veel belangrijker. Die vrouwen moeten aan een shariarechter of een imam vragen hun huwelijk te ontbinden, bijvoorbeeld omdat hun man hen mishandelt. Ook Nederlandse moslima’s reizen naar die rechtbanken, bijvoorbeeld in Engeland. Er is sprake van een parallelle samenleving. Dit druist is tegen de rechten van vrouwen.
Er is geen reden aan het onderzoek van Zee (links van D66) te twijfelen. Het lijkt er inderdaad op dat de politiek, misstanden binnen de islam verdoezelt en de dreiging van de (fundamentalistische) islam bagatelliseert, mogelijk als tegenreactie op de opkomst van rechtspopulistisch-racistische groeperingen, daarbij het (morele) evenwicht verliezende.
Een documentaire over de Islamisering in Denemarken (zie hiervoor) bevestigde het beeld dat Moslims zich in zijn algemeenheid niet wensen aan te passen. Een Imam vertelt via verborgen camera trots dat het hem gelukt is een systeem van ‘Islamisering” op te zetten, waarbij het aantal moslims in Denemarken niet alleen explosief is gegroeid maar hij ook shariarechtbanken heeft weten in te voeren.
Andre Krouwel post op Facebook: “Middeleeuwse opvattingen over eer en maagdelijkheid liggen ten grondslag aan een giftige, verstikkende cultuur waarin meisjes tot het schizofrene aan toe in dubbellevens worden gedwongen en ‘zorgen voor vrouwen’ inhoudt dat je ze als handelingsonbekwame zwakbegaafden behandelt. Onder rechtvaardiging door islamitische schriftgeleerden en de islamapologeten die ze geestelijk prostitueren. Deze giftige denkbeelden gaan zo ver dat alleen maar glimlachen naar de ober in een restaurant ertoe kan leiden dat een dame voor hoer wordt uitgemaakt. Het is gewoon niet gezond als vrouwen bij de meest triviale sociale interacties en beleefdheden op eieren moeten lopen.
Ouahiba, die zelf slachtoffer is geweest van wraakporno en naar voren treedt in de reportage van Sahla, geeft met haar moedige optreden een gezicht aan de desastreuze effecten van deze walgelijke praktijken. Niet alleen aan de vrouwen die ook hiervan slachtoffer werden, maar aan iedere vrouw die onder dreiging van ‘exposed’ worden haar zelfbeschikkingsrecht moet inleveren”.
Dit alles maakt dat moslims (nogmaals, in z’n algemeenheid) zich niet alleen anders gedragen, maar ook de Westerse samenleving qua normen en waarden niet (volledig) accepteren, andere intenties nastreven als het gaat om de inrichting van onze samenleving dan welk andere buitenlandse groepering in Nederland dan ook.
Als zich een toenemende weerstand hiertegen aftekent, is het hoog tijd dat we dit getaboeïseerde onderwerp bespreekbaar maken en een feitelijke, objectieve maatschappelijke discussie moeten gaan voeren uitgaande van respect voor ieders afkomst. Daarnaast begrijp ik Zee die stelt: “We zullen veel weerbaarder moeten worden en grenzen moeten stellen aan de islamisering. Niet ingaan op de eis dat afbeeldingen van schaars geklede vrouwen moeten worden afgeplakt, bijvoorbeeld. ‘Just say no’. En burgers moeten niet telkens een beroep doen op de overheid. Je kunt zelf immers ook laten zien wat je normen en waarden zijn. Waarom haalt de Hogeschool Den Haag preventief de kerstboom weg? En waarom wordt op plekken waar moslims komen alcohol geweerd? Dat hoeft allemaal niet, we doen het zelf.”
Opvallend dat gebleken is dat Zee geen tot nauwelijks kritiek krijgt en niet in het rechtse kamp wordt gedrukt.
,,Bij lezingen merk ik daar niets van”, stelt ze. “Ook een ‘links’ publiek reageert positief op mijn verhaal. En rechts? Hou op. Gelijke rechten voor vrouwen en verzet tegen vertegenwoordigers van een religie die dreigen met geweld – dat kun je ook common sense noemen.”
In een uitzending van Eenvandaag werd een peiling gepubliceerd, die in maart werd gehouden:
Een ruime meerderheid, 78 procent van de autochtone Nederlanders, vindt dat de integratie in Nederland mislukt is. Maar liefst 85 procent van hen vindt dat mensen met een migratieachtergrond meer hun best moeten doen om te integreren in de Nederlandse samenleving.
Deze groep zelf onderschrijft dat: twee derde van de Nederlanders met een migratieachtergrond (67%) vindt dat ook. Van hen vindt 40 procent de integratie mislukt. Driekwart van de Nederlanders (72%) met een migratieachtergrond vindt dat autochtone Nederlanders meer moeten open staan voor anderen. De helft van de autochtonen zelf (46%) vindt dat ook.
Integratie is wat anders dan islamisering, maar er is wel sprake van correlatie.
Als c.a. 2 miljoen burgers stemmen op partijen met in hoofdzaak een ‘anti-buitenlanders’- agenda (PVV en FvD samen) kan die ‘stemming’ -al dan niet reëel- niet langer door links als ‘racistisch’ of ‘islamofobisch’ onbesproken weggewuifd worden. Daar komt nog bij dat die anti-buitenlanders-stemming even zo luidt en in toenemende mate te vinden is binnen de VVD, SP (electoraat) en CDA, zodat we over een meerderheid van de Nederlandse bevolking kunnen spreken.
“Er is toch wat aan de hand”, stelt Youp van ’t Hek. “We zijn er nu pas achter dat we een tweede Staphorst hebben binnengehaald”.
Ik besluit het onderwerp voorzichtig aan te kaarten binnen mijn linkse vrienden. Al snel worden de door mij genoemde feiten wat lacherig als ‘angstmakerij’ weggewuifd. “Stemmingmakerij van Baudet en Wilders”, is het te makkelijke antwoord, m.i.. Ik denk dat links een massieve fout heeft gemaakt en dat zelf nog niet inziet of het lef ontbeert een afgewogen, realistisch en eerlijk standpunt in te nemen. Dat is jammer, want juist door een genuanceerde, gefundeerde en oplossingsgerichte benadering laten we de kiezer het verschil in benadering zien, bieden we een alternatief op een onafwendbaar topic, waar nu rechtspopulisten en ultrarechts het negatieve monopolie beheren.
1) Politicologe Machteld Zee (32) promoveerde in 2015 aan de Universiteit Leiden op een onderzoek naar de shariaraden in Engeland.
Als een van zeer weinig buitenstaanders kreeg zij toegang tot zittingen van deze islamitische rechtbanken, die voor 95 procent echtscheidingen behandelen. Zee’s pamflet ‘Heilige Identiteiten’ is gebaseerd op haar onderzoek.

BESPREEKBAAR MAKEN, FEITEN VAN FICTIE
Een probleem voor de samenleving is dat de snelst groeiende bevolkingsgroep in Europa tevens de meest religieuze is en het meest afkerig van westerse democratische verworvenheden. Het is dan ook niet moeilijk te bedenken hoe de –deels aangewakkerde- confrontatie tussen de atheïstische, nuchtere, kritische en apathische Europeanen en de gedreven, kritiekloze en licht ontvlambare theologische islamisten zal aflopen. De ontwikkelingen gaan door, de Moslim Broederschap is de baas in de meeste Europese moskeeën geworden. Hun belangrijkste vertegenwoordigers worden door Europese overheden en de media met egards en omzichtigheid behandeld. Europa is één van de prioriteiten van de Moslim Broederschap. Zij noemen het continent ‘dar al shaadi’, het ‘zendingsland’. Yusuf al Qaradawi, de bekendste goeroe van de Broederschap, zei : ‘De islam zal terugkeren naar Europa, niet door het zwaard, maar door bekeringsdrang.’
Bij ongewijzigd beleid loopt Europa het risico kostbare elementen van zijn beschaving in te boeten of kwijt te raken: menselijke waardigheid, vrijheid van meningsuiting, religie en geweten, rechtvaardigheid, en de scheiding van staat en kerk (- moskee). Tientallen Europese journalisten, cartoonisten en schrijvers worden regelmatig met de dood bedreigd door moslims als ze hier over ‘durven’ schrijven. Uit de laatste WikiLeaks documenten blijkt dat minstens 35 Guantanamo terroristen geradicaliseerd werden in moskeeën in Londen, alvorens ze erop uit werden gestuurd om het Westen te bevechten.
In datzelfde Groot Brittannië bevinden zich thans 80 Sharia rechtbanken die als een vorm van legale apartheid naast de bestaande wetgeving opereren. Deze islamitische rechtbanken zijn gebaseerd op de verwerping van het principe van de onschendbaarheid van de mensenrechten. Zo formaliseren deze rechtbanken de ‘talaq’, de verstoting van een vrouw door haar man, en daarnaast polygamie, het recht om vrouwen (gewelddadig) te ‘tuchtigen’ en het recht om huwelijken met niet-moslims te verbieden.
Nederland, met al zijn anti-discriminatie wetten, is nu al een gescheiden samenleving. De grootste moskeeën van Europa staan in ons eigen landje. In het Rotterdamse Zuidplein theater is een compleet balkon gereserveerd voor moslim vrouwen. Dit gebeurt niet in Pakistan of Saudi Arabië, maar in een stad van waar de Amerikaanse ‘founding fathers’ de oceaan overstaken naar het nieuwe continent. The Economist -bepaald geen anti-islamitisch magazine- noemde Rotterdam een ‘Eurabische nachtmerrie’.
Deze ontwikkeling is niet alleen een bedreiging voor de autochtone Nederlanders c.q. hun cultuur, maar ook voor minderheden. Volgens het Joodse Agentschap bereikte het groeiende antisemitisme in West Europa het afgelopen jaar een triest naoorlogs hoogtepunt. In de moslim winkels in hartje Londen zijn antisemitische, haatzaaiende en propagandistische boeken zoals ‘Mein Kampf’ en de ‘Protocollen van de Oudsten van Zion’ prominente bestsellers.
In Zweden, een land dat door de Britse krant The Guardian werd omschreven als ‘het grootste succes dat de wereld ooit gekend heeft’, verlaten joden in drommen grote steden zoals Malmö omdat het er vanwege het toenemende antisemitisme door met name moslims niet meer veilig is. De Nederlandse liberaal Frits Bolkestein veroorzaakte even een mediarelletje door te stellen dat joden in Nederland ‘geen toekomst hebben en maar naar de VS of Israël moeten emigreren.’ Het beroemde Nederland van Spinoza, ooit de schuilplaats voor de Spaanse en Portugese joden die de Roomse inquisitie ontvluchtten, is snel een koninkrijk van angst voor, intimidatie door en onderwerping aan de islam aan het worden. De Joden vluchten eveneens weg uit Antwerpen, ooit trots ‘het Jeruzalem van het Noorden’ genoemd.
Een mogelijk groter probleem echter is de tweespalt die rechtspopulisten met succes hebben weten te creëren in Europese samenlevingen. Er is aantoonbaar sprake van een zekere islamisering, maar de apocalyptische scenario’s die rechtspopulisten ons dagelijks voorhouden zijn niet op feiten gestoeld. Zij trekken namelijk de ontwikkeling door, karikaturiseren alsof en geen natuurlijke grens is aan de mogelijkheid om een complete cultuur, gegroeid in eeuwen, te vernietigen of om te vormen. Rechtspopulisten leggen het accept op het anders zijn, het verschil tussen ‘zij’ en ‘wij’ en wakkeren slechts tegenstellingen en nationalistische gevoelens aan, appellerend aan onderbuik sentimenten. Mensen die geen wereldbeeld hebben maar bovenal een vijandbeeld. Dat neemt niet weg dat pijnlijk (politici die een negatieve maatschappelijke bijdrage leveren verdienen geen steun) toegegeven moet worden dat rechtspopulisten een probleem of onbehagen boot leggen waar de samenleving ontegenzeggelijk wat mee moet. Laten we beginnen met feiten van fictie te onderscheiden en het lef opbrengen die feiten onder ogen te zien, zonder in de eveneens doorgeschoten sensitiviteits-overgevoeligheid van de Gutmenschen te schieten, ‘hen’ als ‘wij’ en ‘ons’ te zien maar daarnaast niet (meer) wegkijken voor de indringende invloeden op de westerse waarden. Laten we openlijk het gesprek aangaan en normen stellen aan hetgeen de gehele bevolking acceptabel acht en eisen dat mensen zich aanpassen aan die cultuur waarin zij leven, zonder dat zij daarvoor eigen gebruiken en gewoonten hoeven op te geven, zolang ze niet strijdig zijn met de waarden en normen van de samenleving waarin zij leven.

WAT VALT ONDER ISLAMISERING, INCIDENTEN GEVEN ONTWIKKELING AAN
​Wat zijn concreet die factoren die het rechtvaardigen om van een zekere mate van islamisering -niet oorspronkelijk binnen de cultuur ontstane autonome invloeden en gebruiken, komend uit een andere, islamitische cultuur- te mogen spreken? Het moet gaan om veranderingen in een samenleving die voorheen niet in die samenleving voorkwamen maar wel bestaan in de islamitische cultuur.
Daarbij gaat het niet om bijvoorbeeld een moskee, omdat deze op zich onze attitudes, gebruiken, opvattingen en visies niet veranderen.
Voorbeelden van islamisering zijn het opnemen van islamitische feestdagen op kalenders, kinderen vrij geven op islamitische feestdagen, drank en varkensvlees vermijden op bijeenkomsten, teksten in het Arabisch publiceren, toestaan onverdoofd slachten, toestaan besnijdenis, gender gescheiden scholen, gymlessen gaan scheiden voor jongens en meisjes, het dragen van hoofddoekjes voor alleen vrouwen binnen Nederlandse overheidsorganisaties, uithuwelijking. Dat er wat aan de hand is overtuigt echter vooral het toenemend aantal ‘incidenten’.
De inmiddels perfide geroemde Nederlandse tolerantie leidt ertoe dat overheden en instanties inspelen op veronderstelde gevoeligheden onder moslims. De hersenloze moslimhaat namelijk, welke zich ontegenzeggelijk o.a. na een aantal aanslagen meester heeft gemaakt van een aanzienlijk deel van de westerse bevolking, wordt aan moslimzijde ook misbruikt. Door onterechte overgevoeligheid worden oprechte gevoeligheden van de autochtone bevolking daarbij volledig genegeerd. Dat heeft tot spanningen en haat geleid, niet tegen de verzakende overheid, maar tegen moslims.
Rechts-populist Pim Fortuyn introduceerde halverwege jaren negentig het begrip ‘islamisering’ voor deze ontwikkeling. De arabist Hans Jansen voegde daar in 2006 het begrip ‘zelfislamisering’ aan toe: ongevraagde gestes van overheden, scholen en andere instellingen jegens moslims.
Van het meest recente incident terug naar het begin in 1951, toen de eerste moslims groepsgewijs naar Nederland kwamen: Molukse militairen.
Enkele willekeurige feiten, voorbeelden, gebeurtenissen (overgenomen van Elsevierweekblad, ingekort):
2017
– 10 juli Kantonrechter kent 500 euro schadevergoeding toe aan de moeder van twee Haagse meisjes die het maken van een schoolfoto misten, omdat ze vrij hadden gekregen voor het islamitische offerfeest. De rechter vond het discriminerend voor de kinderen.
– 9 juli In Utrecht wordt het eerste deel van een boekenserie ‘De Koran, uitleg voor kinderen’ gepresenteerd. Bij het project is onder meer de van origine christelijke stichting NieuwWij betrokken, de presentatie is in een Turkse staatsmoskee (‘Diyanet’).
– 4 juli Burgemeester en wethouders van Amsterdam geven toe dat Amsterdamse kinderen met gemeentesubsidie salafisme-les kregen in een vanwege haar fanatisme zeer beruchte moskee.
– Juni De Nederlandse politie en ook Nederlandse politiebonden doen op veel plaatsen mee aan ‘iftar’-bijeenkomsten ter gelegenheid van de islamitische vastenmaand Ramadan, of organiseren zelf dergelijke bijeenkomsten. Er zijn geen religieuze bijeenkomsten van andere geloven bekend waar de politie in participeert of die de politie organiseert.
Nu politievakbond NPB zelf een iftar organiseert, is voor politiek Den Haag de maat vol.
– Juni De openbare Johan Huizinga-basisschool in Amsterdam wordt tijdens de Ramadan ’s avonds als Marokkaanse moskee gebruikt, ‘voor broeders en zusters waarbij vrouwen en mannen niet door één ingang naar binnen mogen.
– 31 mei ‘Ruil Tweede Pinksterdag in voor Suikerfeest’ schrijven drie remonstrantse dominees in NRC Handelsblad. ‘Geef – geheel in de geest van Pinksteren – ruimte aan een andere vorm van inspiratie’, aldus de dominees. Nieuw is het niet, dat christelijke kerken ‘hun’ feestdagen cadeau willen doen aan moslims. De Raad van Kerken had al in 1995 vergevorderde plannen om niet alleen Tweede Pinksterdag, maar ook Tweede Kerstdag en Tweede Paasdag in te leveren ten gunste van islamitische feestdagen.
– 27 juli Zowel de gemeente Amsterdam als het ministerie van Onderwijs verzetten zich, maar de Raad van State beslist om toch de komst van een islamitische middelbare school in Amsterdam mogelijk te maken. De voorganger van deze school werd een debacle. Een van de bestuursleden verheerlijkte de terreurorganisatie ISIS. Er is alleen in Rotterdam ook een islamitische middelbare school – die eerder ook in de problemen kwam, onder meer door examenfraude.
– 19 mei Een Utrechtse wijkorganisatie heeft besloten de viering van de Internationale Kinderdag een week te vervroegen, omdat 1 juni dit jaar in de Ramadan valt. De verschuiving is ook daarom opvallend, omdat kinderen niet meedoen aan het islamitisch vasten.
– 18 mei Pieter-Jaap Aalbersberg, de hoogste chef van de Amsterdamse politie, wil het debat openen over het afschaffen van het verbod op hoofddoeken voor politieagentes. Hij denkt dat het dan aantrekkelijker wordt ‘voor mensen met een migratieachtergrond’ om bij de politie te werken. Het pleidooi wordt in de kiem gesmoord door de landelijke politieleiding. Niettemin draagt een Amsterdamse politieagente op 20 mei op eigen initiatief een hoofddoek. En Ellie Lust, woordvoerster van Aalbersberg, pleit op 3 juni weer voor het openen van het debat over de politie-hoofddoek.
– 12 april Het Algemeen Dagblad meldt dat protestantse en katholieke basisscholen in Den Haag de viering van Pasen aanpassen om de ouders van islamitische kinderen te behagen. ‘Voor ons is belangrijker dat iedereen zich hier welkom voelt dan vasthouden aan conservatieve tradities,’ aldus schooldirecteur John Verhoeff. Bij een paaswandeling wordt het bovenste deel van het kruis dat kinderen dragen afgebroken. Bij een andere school wordt tijdens het paasontbijt met nadruk verwezen naar de koran.
– 2 april Susan Rutten, hoogleraar islamitisch familierecht aan de Maastrichtse universiteit, stelt in NRC Handelsblad dat de overheid meer oog moet hebben voor wat zij ‘goede delen van het shariarecht’ noemt. ‘De bruidsschat zou in het wetboek mogen’. De krant komt enkele dagen later met een hoofdcommentaar: ‘Negeren van islamitisch familierecht is steeds minder een optie’.
– 13 januari In de Haarlemse wijk Schalkwijk worden op initiatief van het CDA-raadslid Mostapha El Aichi bij wijze van proef bij vier moskeeën verzamelcontainers voor oud brood en andere voedselresten geplaatst. Die moeten de overlast van door moslims in parken en op straat gegooide grote hoeveelheden brood terug te dringen. Dat zorgt onder meer voor meeuwen en ratten. Het Haarlems Dagblad meldt dat dergelijke ‘broodcontainers’ voor moslims in Leiden, Amsterdam en Den Haag al een succes zijn.
2016
– 16 april In Eindhoven wordt een ‘Halal Expo Europe’ gehouden, waar volgens de organisator Nederlandse ondernemers kunnen leren ‘meeliften’ op de zakelijke trend om moslims te bedienen. ‘Het is een levenswijze die ook veel niet-moslims aanspreekt’.
– 12 maart De partij Leefbaar Rotterdam maakt er bezwaar tegen dat politie-agenten ‘islamles’ hebben gehad van een salafistische prediker, Remy Soekirman. De leiding van de Rotterdamse politie wilde het personeel een indruk geven ‘van de gedachtewereld van islamitische leerlingen’.
2015
– 5 oktober De gemeente Bunschoten-Spakenburg plakt in de sporthal die is ingericht voor de noodopvang van 150 asielzoekers foto’s af van bierdrinkende jongeren en de Amsterdamse Wallen. De foto’s zouden aanstootgevend kunnen zijn.
– 28 september In een noodopvang voor asielzoekers in Rotterdam zijn volgens het Reformatorisch Dagblad christenen ‘doodsbang’. Nederlandse moslims zouden massaal langskomen en zich kanten tegen hulp door niet­ moslims. Christelijke asielzoekers worden onder druk gezet om aan Offerfeest mee te doen.
– 29 september De Nederlandse Politiebond wil dat mensen in asielzoekerscentra worden gescheiden naar etniciteit en geloof om politie overwerk te besparen.
– 28 september De Universiteit van Amsterdam sloot een ‘stilteruimte’, maar studenten willen die heropend zien. Studentenbond ASVA vindt dat zo’n ruimte ‘hoort bij de tijdsgeest’.
– 24 september Kamerleden Tunahan Kuzu en Selcuk Öztürk (ex-PvdA) zijn niet in de Tweede Kamer. ‘In verband met het Offerfeest.’
– 4 september In Zeeland was het voor het eerst: oproepen tot gebed vanaf een minaret van de nieuwe Yildirim Beyazit-moskee in Middelburg. Omroepen vanaf de moskee is in 1988 wettelijk gelijkgesteld met het luiden van kerkklokken.
– 17 juli Abdelaziz Aouragh van marketingbureau Pure Safy Branding pleit ervoor de Amsterdamse P.C. Hooftstraat aantrekkelijker te maken voor islamitische shoppers uit de Golfstaten: een gebedsruimte, winkels ook na zonsondergang open en Arabisch sprekend personeel.
– Maart Onderzoeksbureau Rand Europe zegt dat het niet mogelijk is goede cijfers boven water te halen over de buitenlandse financiering van Nederlandse moskeeën, die niet meewerken en geen jaarverslagen publiceren.
– Maart Minister Jet Bussemaker (PvdA) zegt dat docenten in de communicatie met moslimleerlingen moeten worden bijgestaan door islamitische geestelijken, rolmodellen, opiniemakers en kunstenaars. Die kunnen volgens haar verband leggen tussen de Koran en de actualiteit.
2012
November De Amsterdamse corporatie Eigen Haard heeft na inspraak van de vorige bewoners – voor 85 procent Marokkanen en Turken – besloten na renovatie de inrichting van een woonblok aan te passen. Er is een inbouwkast voor schoenen, er zijn extra wateraansluitingen voor het ritueel reinigen voor het gebed, schuifdeuren om een mannen- en een vrouwengedeelte te kunnen creëren en een centrale schotel voor achthonderd zenders.
2011
Mei In het Amsterdamse Mercatorbad worden de ramen afgedekt met zeildoek als er moslima’s zwemmen. Ze dragen een zwempak met legging. Jet Bussemaker, PvdA-staatssecretaris in het vierde kabinet-Balkenende, betoonde zich eerder voorstander van de ‘boerkini’, omdat die de integratie zou bevorderen.
2009
– December Haagse Hogeschool ziet af van een kerstboom. Die zou niet passen bij het ‘internationale en diverse karakter’ van de school.
– Oktober Veel Amsterdamse scholen geven tijdens het Suikerfeest vrijaf, nadat in eerdere jaren klassen vrijwel leeg bleven.
– Juni Drie PvdA-deelraadsleden in Amsterdam- Slotervaart stappen uit hun fractie uit protest tegen ‘islamiseringsdrang’ van PvdA-stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch. Marcouch drong onder meer aan op islamles op openbare scholen. Marcouch was, voor hij in de politiek belandde, onder meer woordvoerder van de Amsterdams-Marokkaanse moskeeën.
2007
– 31 maart De Turkse ambassadeur in Nederland wil dat de Turkse taal en cultuur opnieuw onderdeel worden van het Nederlandse lespakket. De Turkse overheid, die zelf ongeveer 140 van de ruim 500 Nederlandse moskeeën controleert en imams uit Turkije stuurt, verzet zich ook tegen het Nederlandse beleid om geen buitenlandse imams meer toe te staan
– 24 maart De Tilburgse burgemeester Ruud Vreeman (PvdA) heeft, zo blijkt, imam Ahmed Salam drie maanden eerder op de vingers getikt. De Syrische imam zou hebben opgeroepen om de Nederlandse staat schade toe te brengen en geen belasting te betalen. Salam en zijn zoon Suhayb verklaren in het tv-programma Pauw & Witteman dat het een misverstand is. Ze krijgen gedaan dat er in het programma geen wijn op tafel komt. Salam senior kwam in 2004 al in opspraak omdat hij weigerde minister Rita Verdonk (WD) de hand te schudden.
– Maart De Onderwijsraad pleit voor het aanpassen van het onderwijs aan de etnische en religieuze achtergronden van de leerlingen.
– 17 januari De veroordeelde terrorist Samira krijgt na een hongerstaking zijn zin: de eveneens veroordeelde vrouwelijke terroriste Soumaya S. en een tweede vrouwelijke gedetineerde worden van de speciale terroristenvleugel in Vught overgeplaatst naar Rotterdam. Soumaya zelf wil dat helemaal niet. Maar Samir vindt de aanwezigheid van de vrouwen strijdig met zijn geloof.
– 1 januari 2007 De omstreden islamitische filosoof Tariq Ramadan wordt voor twee jaar gasthoogleraar aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit. De Verenigde Staten weigerden hem eerder een visum vanwege zijn steun aan terroristische groepen.
2006
– 19 december Het Rode Kruis organiseert een kerstdiner in de Diamantbuurt in Amsterdam en schrijft voor dat er bij dit diner alleen ‘halal’ mag worden gegeten.
– 9 december Bang om moslims te kwetsen verbiedt de Nederlandse ambassadeursvrouw Marinka van Dam-Bogaerts in Jakarta de verkoop van rookworsten op jaarlijkse bazaar.
-13 oktober Albert Heijn begint in 45 winkels ‘halal’ vlees te verkopen. Dierenbeschermers protesteren.
– 27 september Ondernemer Paul Sturkenboom wil binnen twee jaar een islamitisch ziekenhuis openen in Rotterdam.
– 7 oktober Hoogleraar Ruud Peters meldt dat sharia-testamenten in het Nederlands recht passen. Op die manier kunnen erflaters dochters maar de helft laten erven van wat zonen krijgen. Nederlandse notarissen zouden daaraan meewerken.
– September Er komen, vanwege de terreurdreiging, scherpere eisen aan pasfoto’s. Die gelden niet voor vrouwen die om godsdienstige redenen een hoofddoek dragen.
– Augustus Bij InHolland in Amstelveen begint een imamopleiding. Ook in Leiden en aan de Vrije Universiteit in Amsterdam zijn islamitische religieuze opleidingen.
-4 augustus De Haagse VVD en de Islam-Democraten pleiten voor een ‘halal-hypotheek’. Het renteverbod uit de Koran is zo te omzeilen, terwijl de belastingaftrek van hypotheekrente overeind blijft. Enkele maanden later komt het Leidse Bilaa-Riba al met een halal-hypotheek.

DE FEITEN (CIJFERS)
Islamisering of islamificatie is het proces van de omvorming van een samenleving naar de islamitische religie, cultuur en wetgeving.
Het proces, waarbij westerse samenlevingen een groeiend aantal moslims telt en daardoor een meer islamitisch karakter zou krijgen. Het raakte in Nederland vooral bekend door het boek ‘Tegen de islamisering van onze cultuur’ van Pim Fortuyn uit 1997. Later werd de term ‘islamisering’ ook gebruikt door rechtspopulisten zoals Geert Wilders, die waarschuwde voor een ‘islamisering van de Nederlandse samenleving en Europa’. De gevaarlijker rechtspopulist Therry Baudet wil –als tegenmaatregel- Europa weer ‘blank en superieur’ maken. Hun opponenten vinden het gebruik van deze term duiden op xenofobie of meer specifiek islamofobie, aangezien tot op heden slechts 6% van de Nederlandse bevolking zichzelf bij enquêtes moslim noemt (gegevens CBS 2016). Wilders noemt het cijfer van 50% voor Europa in 2050.
Inspelend op de indertijd heersende discussie, waarin sommigen voorspelden dat moslims tegen 2050 de meerderheid in Nederland zouden uitmaken, analyseerde demograaf Joop de Beer van het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut dit vraagstuk in 2007 in een artikel in het blad Demos. Het CBS extrapoleerde dat moslims in 2050 16% van de bevolking zouden vormen. Het CBS had echter ook de mogelijkheid berekend van een aanzienlijke verhoging van de immigratie, gekoppeld aan een verhoging van de vruchtbaarheidscijfers onder immigranten. Er was een kans van 5% dat het aantal niet-westerse allochtonen zou stijgen met 24% of hoger. In het geval van een immigratie- en gezinsomvang-stijging van 24% zou dit leiden tot ruim 11% moslims onder de bevolking als geheel. Zelfs als dan alle niet-westerse allochtonen moslims zouden zijn, zouden de moslims, zo concludeerde De Beer, in 2050 een minderheid blijven.
Wilders heeft wel gelijk als het om het aantal in 2030 gaat: 30 miljoen in 2030.
Het rapport van het Amerikaanse PEW Research Centre over de groei van het aantal moslims: (zie onder)
We zien dus inderdaad een stijging in Nederland van 914.000 (5,5% van de totale bevolking) in 2010 naar 1.365.000 (7,8%) in 2030. Dat zijn er 451.000 meer. Andere cijfers geeft Wilders redelijk juist weer. Het is duidelijk dat dit absoluut niet de meerderheid is. Ook in Duitsland komt het cijfer niet hoger dan 7,1%. Is dat dan het “Deutschland schafft sich ab” van Thilo Sarrazin? Voor de oude EU + Noorwegen en Zwitserland komt het cijfer ook op 7,1% in 2030. Ver onder de doemscenario’s.
Er zijn ook flink wat tegengeluiden.
Volgens de Italiaanse journalist Guilio Meotti blijkt uit diverse internationale onderzoeken dat Nederland één van landen in Europa is waar de islamisering van de maatschappij het snelste en eenvoudigste verloopt, zo zeer zelfs dat het internationale vermaarde magazine The Economist Rotterdam als ‘een Eurabische nachtmerrie’ heeft betiteld. Amsterdam behoort samen met Brussel en Marseille tot de steden waar moslims nu al 20% tot 25% van de bevolking uitmaken. Als deze trend zich ongewijzigd doorzet is er halverwege deze eeuw vrijwel niets meer over van onze vrije hoog ontwikkelde Westerse democratie, aldus Meotti.
“In onze tijd zijn we getuige van de zelf-uitroeiing van de Europese beschaving, die de bakermat vormde van het huidige moderne tijdperk”. In zijn nieuwe bestseller ‘Civilization’ schrijft de hoog in aanzien staande Harvard historicus Niall Ferguson: ‘Als de moslimbevolking in Groot Brittannië jaarlijks met 6,7% blijft doorgroeien (zoals tussen 2004 en 2008 het geval was), dan stijgt hun aandeel van krap 4% in 2008 naar 8% in 2020, 15% in 2030, 28% in 2040 en voorbij de 50% in 2050.’
Ferguson is niet de enige die de term ‘Eurabië’ gebruikt voor het islamiserende en vergrijzende Europese continent. Historicus Bat Ye’or bestudeert al zijn hele carrière het fenomeen en professor Bernard Lewis verklaarde tegenover de Duitse krant Die Welt dat ‘Europa op zijn laatst aan het einde van de 21e eeuw een moslim meerderheid heeft.’ Volgens het toonaangevende Amerikaanse PEW Forum stijgt het aantal moslims wereldwijd eveneens fors, namelijk met 35% in de komende 20 jaar, twee keer zo snel als het aantal niet-moslims.
De meest opmerkelijke cijfers komen uit Europa. In landen zoals Groot Brittannië, Frankrijk, Italië en Duitsland zal de komende 20 jaar het aantal moslims in absolute aantallen stijgen. Kardinaal Angelo Bagnasco, president van de Italiaanse Episcopale Conferentie, waarschuwde dat Italië ‘langzaam demografische zelfmoord’ pleegt. ‘Dit zijn de laatste dagen van Europa,’ waarschuwde historicus Walter Laqueur: “een laag Europees geboortecijfer, gecombineerd met massale moslim immigratie en een vastbesloten islamitische minderheid veranderen de geboorteplek van de Westerse beschaving in een graf”.
In heel Europa krijgt de autochtone bevolking steeds minder kinderen. Voor een stabiele bevolking is een geboortecijfer van 2,1 kinderen per vrouw noodzakelijk. In de Verenigde Staten is dat ruwweg nog het geval en in Israël ligt dit beduidend hoger op 2,6. In Italië is het geboortecijfer met slechts 1,3 kinderen per vrouw het laagst. De Canadese journalist Mark Steyn, auteur van ‘Amerika Alleen’, schreef daarom dat Italië aan het einde van deze eeuw alleen nog een geografische naam is waar de oorspronkelijke bevolking uit verdwenen zal zijn.
In de vier grootste steden van Nederland -Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht- is Mohammed (inclusief de variaties Mohamed en Muhammad) nu al de meest gekozen babynaam. Voor Brussel geldt hetzelfde. In Oostenrijk, waar in de 20e eeuw nog 90% van de bevolking katholiek was, zal in 2050 de islam de toonaangevende religie onder jongeren onder de 15 zijn. In Spanje bestaat de bevolking al voor 15% uit immigranten – in 1998 was dit nog slechts 3,2%. Volgens Pew zal de Franse moslimbevolking stijgen van 4,7 miljoen nu naar 6,9 miljoen in 2030. In Rotterdam, Den Haag, Londen, Birmingham, Keulen, Straatsburg, Kopenhagen en Stockholm is het aandeel tussen de 10% en 20% en in Berlijn, Hamburg en Wenen tussen de 5% en 10%.
Meerderheid bevolking heeft volstrekt onjuist beeld aantal moslims
Rechtspopulisten, (semi-) fascisten en/of racisten kunnen trots zijn op hun nimmer aflatende verspreiding van nepnieuws als het gaat om het aantal moslims. Uit onderzoeken blijkt dat de gemiddelde burger een volstrekt onjuist beeld heeft van het aantal moslims in zijn/haar land. De Nederlander denkt dat 19% van de totale bevolking moslim is (1 op de 5 dus) terwijl dat in werkelijkheid 6% is. Le Pen in Frankrijk is het meest succesvol als het erom gaat de werkelijkheid te verdraaien: de gemiddelde Fransman denkt dat 31 procent van de Fransen moslim is, in werkelijkheid was dat in 2010 zo’n 7,5 procent.
Het geschatte aantal moslims per land en het werkelijke percentage volgens Pew ResearchBRON: IPSOS (zie onder)
Het zijn diverse en objectieve bronnen (o.a. CBS en PEW) op grond waarvan geconcludeerd kan worden dat rond 2050 het aantal moslims gegroeid zal zijn en tussen de 10 tot 14% van de bevolking zal uitmaken, uitgaande van de huidige ontwikkelingen. Dit betekent ongeveer een verdubbeling. Op zich geen percentage dat de angst voor islamisering rechtvaardigt. Echter als de huidige 6% ervoor verantwoordelijk is dat de 2e politieke partij een one issue kan zijn met uitsluitend een anti-vreemdelingen-agenda, net zoals AfD, Le Pen en een tweede in Nederland in sterke opkomst, dan is de conclusie rechtvaardig en realistisch dat populistisch rechts (al dan niet samen) de grootste politieke factor zal worden. Nederland wordt daarmee een racistisch en/of (semi) fascistisch land.

5 CONCLUSIES
Om de kernvraag te beantwoorden, is een waarneming van twee maatgevende indicatoren, de wetgevende en de sociaal-maatschappelijke, bepalend. De wet is immers een weerspiegeling van de cultuur van een land. Het onderscheid in borging van mensenrechten en democratische waarden is daarvan vaak het meest in het oog springend.
In de Nederlandse wetgeving is niets of nauwelijks iets te vinden dat op islamisering duidt. Sociaal-maatschappelijk zijn er wel waarnemingen die daarop duiden, maar zijn (nog) te gering om van ’islamisering’ te spreken.
Van islamisering -het proces van de omvorming van een samenleving naar de islamitische religie, cultuur en wetgeving-, van Nederland of de westerse cultuur, is geen sprake (1). De ingezette verrechtsing van de samenleving en de daarbij behorende nationalistische sentimenten van de laatste decennia heeft eerder een herbevestiging of herbewustzijn opgeleverd van dat wat Nederland Nederlands maakte en maakt.
Dat wil niet zeggen dat er geen sprake is van een mate van islamisering, in de vorm van beïnvloeding. De westerse samenlevingen staan wel bloot aan een substantiële en, gezien de omvang van de aanhangers, onevenredige invloed van gebruiken en cultuur uit Islamitische landen. Die invloed is, gegeven het aantal moslims in Nederland (ca, 6%), bovenmatig (2). Dit komt omdat moslims, anders dan andere culturen welke in de naoorlogse periode naar Europa zijn gekomen, niet of nauwelijks bereid blijken hun gebruiken en vooral religie aan te passen aan de westerse normen en waarden. Volgens sommigen zijn moslims daarom niet of moeilijk integreerbaar.
Anders dan vele andere culturen die zich vermengd hebben met de ‘westerse cultuur’, zoals immigranten uit Latijns-Amerika, China, de Balkan, Indonesië of het voormalig Oostblok, blijkt dat moslims rotsvast aan hun cultuur vasthouden, die sterk verbonden is met hun religie, welke voor hen onbespreekbaar is en ongewijzigd deel uitmaakt van hun dagelijks leven.
De afgrijselijke wijze waarop IS-terroristen mensen stante pede vermoordden als ze geen trouw zwoeren aan de islam is natuurlijk geen norm voor alle moslims, maar feit is wel dat onder geen enkele andere hedendaagse religiestroming van betekenis, orthodoxen, boeddhisten, christenen ed. , een vergelijkbaar ziekelijk fanatisme (nog) voorkomt.
Dat religie-fanatisme zien we in alle islamitische landen en in mindere of gematigde wijze in het dagelijks leven terug . Daar waar andere religies nog enigszins bereid zijn tot zelfreflectie, is daar bij moslims nauwelijks sprake van, zelfs ondenkbaar, als het gaat om gebruiken, cultuur en het eigen gelijk. En daar waar je overtuigd bent dat je het enige en echte gelijk aan je kant hebt, hoef je er niet over te discussiëren.
De vraag is of ‘het westen’ had kunnen weten dat moslims moeilijker integreerbaar zijn en daarmee bewust deze onbespreekbare rotsvastheid t.a.v. religie, als een paard van Troje heeft binnengehaald. Waarschijnlijk wel, maar aan de andere kant had het westen empirisch –in grote lijnen- geen noemenswaardige problemen met immigranten.
Het grote verschil met alle andere geïntegreerde culturen lijkt de ontwikkelingsstatus van een cultuur te zijn, dus te tijdgeest. Zonder te willen beledigen kan objectief gesteld worden dat de status van de moslimcultuur in de islamitische landen overeenkomsten vertoont met de status van de westerse cultuur, maar dan rond de (late) middeleeuwen. Dat is dan ook het enige waarin ik Pim Fortuyn gelijk moet geven, gemiddeld genomen leven mensen uit islamitische landen –en dan met name van de plattelandsgebieden die bovenmatig vertegenwoordigd zijn onder immigranten- in een voor ons achterlijke cultuur. De westerlingen waren zelf afgrijselijke geloofsfanatiekelingen, ook westerlingen moordden en plunderden –op nog aanzienlijk grotere schaal dan de moslims ooit hebben gedaan. Ik verwijs alleen al naar de kruistochten, strikt genomen gewelddadige bedevaartstochten, waarbij wij westerlingen tussen 1096 en 1271 in maar liefst 9 moordtochten tienduizenden afgrijselijke moorden hebben gepleegd in naam van god en een leugen van de toenmalige paus. Als wij mensen die qua spirituele ontwikkeling in dezelfde periode plotseling in onze -500 jaar verder ontwikkelde- cultuur plaatsen, kan je forse problemen verwachten.
Het stenigen van vrouwen, omdat ze met een man hebben gekust (of zelfs gekeken naar) voordat ze getrouwd zijn, gebeurt iedere dag. Homo’s worden vermoord. Meisjes op vreselijke wijze besneden. Wij deden hetzelfde -gooiden ze op de brandstapel- alleen dat deden we -pakweg- 500 jaren geleden.
Wij kunnen moslims niet verwijten dat zij ons tempo in ontwikkeling niet hebben gevolgd. Wij kunnen hen hun godsdienstfanatisme dus ook niet verwijten. Ook past ons geen superioriteitsgevoel vanwege de economische en sociaal-maatschappelijke voorsprong. Juist vanwege die voorsprong en kennis van de ontwikkeling, past ons begrip, zonder superioriteitsdenken.
De fout die het westen heeft gemaakt is gelegen in permissiviteit (3).
Of er sprake is van een toename van moslimhaat of van islamofobie valt moeilijk hard te maken, omdat deze begrippen zelden zo gedefinieerd worden dat ze ook meetbaar zijn. Wat we wel weten is dat een grote groep Nederlanders (zeer) negatief denkt over moslims in Nederland en dat er volgens TNS NIPO steeds negatiever wordt gedacht over de islam (4).
Voor WHD staat vast dat we hier wat mee moeten (5), dat had al lang gemoeten in een land met een multiculturele traditie, daarmee de onbegrijpelijke onbedwingbare behoefte tot wegredeneren van links eindelijk doorbrekend. Multiculturalisme en pluriformisme verrijkt, mits goed begeleid. In een globaliserende samenleving, waarin mensen van allerlei verschillende religieuze denominaties moeten samenleven, zouden we ook niet anders moeten willen.


STANDPUNTEN / VERSCHILLEN PER PARTIJ (islamisering)

WHD        – in gesprek gaan met moslimgemeenschap (georganiseerde bijeenkomsten, imams), wederdienst/gebaar
bespreekbaar maken, wederhoor;
​- hoofddoekjes als discriminatoir instrument verbieden in openbare gebouwen;
– reintegratie- en werkprogramma met afkoop uitkering;

Leave a Reply