„Democratie is de slechtste regeringsvorm”,heeft Churchill eens gezegd, „uitgezonderd alle andere.”. Ik weet niet of de discussie in semantiek erg waardevol is, maar met eenmansfracties, of vaak bij lokale partijen is het één ook het ander. Een partij met een programma, communiceert nou eenmaal makkelijker (en is stukken goedkoper) dan dat ieder persoon die zich kandidaat stelt zijn eigen programma voor het voetlicht moet krijgen. Waar ik wel met je in meega is het volgende onderscheid: in de tweede kamer is het politiek en zijn de partijen die het met elkaar moeten uitvechten. Maar als je eenmaal toetreedt tot de REGERING of het BESTUUR van land, provincie, gemeente of waterschap, vind ik dat je ècht volksvertegenwoordiger moet zijn. Voor iedereen dus. Partijoverstijgend. Dus ook voor degenen die niet op je hebben gestemd. Om aan hen de taak en verantwoordelijkheid duidelijk te maken (en de verandering van politicus naar bestuurder), dat als ze die taak op zich nemen, partijpolitiek naar de achtergrond verhuist, zou ik het nog wel nuttig vinden om de benaming te veranderen: partijvertegenwoordiging in de Tweede Kamer, volksvertegenwoordiging in het bestuur en misschien volksraadplegers of iets dergelijks voor de Burgerkamer.