Kees, dat de volksvertegenwoordiging in wezen een partijvertegenwoordiging is wordt juist het beste geillustreerd door ‘afscheiders’: zij beginnen allemaal een nieuwe partij. Treuzlen (Omtzigt) is geen reden om een naam van een geheel instituut te wijzigen. Hij twijfelt alleen tusen een nieuwe beginnen of aansluiten. Alle andere uittreders zijn allemaal een politieke partij gestart of hebben zich bij een politieke partij aangesloten. Dat etaleert duidelijk wat het is: een organisatie van politieke partijen.
Of een vertegenwoordiger zijn kiezers vertegenwoordigt is inderdaad op papier juist. Inmiddels weten we beter, 21% vertrouwt ze nog en als je geen vertrouwen in iemand hebt laat je je toch niet door die persoon vertegenwoordigen. Dat we toch allemaal op politieke partijen stemmen komt omdat we geen andere keuze hebben. Saddam Hussein haalde 99,8%. Dat zegt dus niets, ook niet in het gekoppelde democratische systeem.
Je conclusie dat de term partijvertenwoordiging juridisch niet zou kloppen kan ik er niet uit halen. In tegendeel.