Geen campagne is ook een campagne

Wilders gaat al jaren gebukt onder bedreigingen. Dit trekt een zware tol op de man.
Het bericht dat hij in België op een terreurlijst zou staan, was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen.

Juist nu de verkiezingscampagne begint, kapt Wilders met campagnevoeren. Zoveel haat kan hij niet meer aan. De angst dat hem iets overkomt… de wetenschap dat mensen hem naar het leven staan… het is hem allemaal ineens te veel.

Maar waarom?

De mensen die die plannen beraamden zijn toch opgepakt? Er is geen dreiging meer.
Bovendien, gaat het toch al jaren zo? Wilders heeft continu beveiliging nodig, en dat is ook nu het geval. En je kunt ook debatteren via videoverbinding.

Natuurlijk kan het zijn dat Geert echt aan het einde van zijn latijn is. Misschien staat hij daadwerkelijk aan de rand van een zenuwinzinking. Toch heb ik sterk het vermoeden dat er iets anders aan de hand is.

Het is bijvoorbeeld niet zo dat Wilders onder de debatten uit probeert te komen. Hij kan debatteren als geen ander. Niet dat hij op argumenten wint, maar hij weet het te brengen. Terwijl hij op punten het debat verliest, wint hij het voor de bühne.

Ik ben bang dat hij een nieuw element in de strijd gooit in zijn poging het electoraat voor zich te winnen. En dat is nu met krokodillentranen de slachtofferrol op zich te nemen om straks de zegevierende premier te worden.

Geert wil alleen het beste voor Nederland. Zijn Nederland is jouw Nederland. Voor jouw en mij – de witte Nederlanders die Hollandse Nieuwe happen, met rode wangen de schaatsen ombinden en de knuisten warmen met warme choco. Hij wil alleen maar het beste voor ons. En het beste bestaat uit het verwijderen van de buitenlandse elementen in onze samenleving.

En daarom trekt Wilders het beste uit de kast – iets dat beter is zijn single-issue- politiek van anti-Marokkanensentiment en anti-asielzoekersgeharp. Hij houdt zijn mond.

En zo verziekt hij de hele verkiezingscampagne. Hij gijzelt bij voorbaat het debat, zonder ook maar één woord te uiten. Debatteren is zilver, maar zwijgend het slachtoffer te spelen is goud.

Geen grotere redder dan hij die gekruisigd wordt vanwege zijn eigen heilsboodschap. En als er dan geen kruis is, moeten we het maar doen met dreigingen vanuit België.

‘Maar geef hem het voordeel van de twijfel’, zal iemand ongetwijfeld zeggen. Maar doen we dat niet al twintig jaar? Is het niet eerder zo dat Wilders eindelijk eens verantwoordelijkheid moet nemen voor al zijn haatzaaierij? Laat hem voorgoed het zwijgen ertoe doen en zijn partij opheffen.

Helaas is voor Wilders geen campagne voeren de ultieme campagne. Voor hem is zijn stilte als een megafoon. En zo verpest hij met behulp van democratische middelen de democratie. Al bijna twintig jaar.