'Biologisch' afschaffen

Social & Groen wil de rol van biologisch herdefiniëren in de voedingssector. In de huidige situatie moeten voedselleveranciers aantonen dat zij volgens de strikte biologische normen produceren, wat vaak gepaard gaat met uitgebreide certificatieprocedures en extra kosten. Sociaal & Groen wil dat we het omdraaien: biologisch wordt de standaard en niet-biologisch moet met duidelijke labels werken die de onnatuurlijke toevoegingen en methoden van productie benadrukken.

 

“Laat je voeding je medicijn zijn en je medicijn je voeding.”

 

Hippocrates

biologisch afschaffen
landbouw . ons voedsel
korte versie
Het is een vreemde constructie, een omgekeerde wereld: boeren die biologisch produceren moeten aantonen dat ze daadwerkelijk biologisch werken. Ze moeten dure keurmerken aanschaffen om aan te tonen dat we geen rare troep toevoegen aan onze voeding. Sociaal & Groen wil het omdraaien: biologisch wordt normaal (de standaard) en niet-biologisch bijzonder.

 

 

Enkele relevante kanttekeningen bij dit voorstel

Hierbij valt te denken aan prijsbeleid, transport, uitbuiting van arbeiders. Echter, hoe interessant al deze aspecten zijn, met ‘biologisch’ hebben zij niets te maken. Wel zijn ze gerelateerd. Biologisch zegt uitsluitend iets over de productie van het voedsel, niet waar het vandaan komt, wat het kost en hoe de arbeidsomstandigheden in diverse landen zijn. Desalniettemin wil het team er kortheidshalve een toelichting op geven. Mogelijk komt het team in een ander – gerelateerd – voorstel op de volgende aspecten terug.

 

Hogere productiekosten en arme landen
Een te sterke nadruk op biologische landbouw nadelige gevolgen kan hebben voor armere landen of ontwikkelingslanden. Dit punt moet opgelost worden via ontwikkelingshulp op zodanige wijze dat arme boeren of landen daar geen last van hebben. In tegendeel, het beleid moet zo vorm gegeven worden dat het voor die groep juist meerwaarde oplevert.

 

Lagere opbrengst

Het is in zijn algemeenheid waar dat biologische landbouwmethoden gemiddeld lagere opbrengsten per hectare opleveren op dan conventionele landbouw. Maar laten we de voor- en nadelen in verhouding zien. Biologische landbouw vermijdt het gebruik van synthetische pesticiden en kunstmest, wat ten goede kan komen aan de bodemgezondheid, waterkwaliteit en biodiversiteit binnen de landbouwgronden zelf. Bovendien kan er met efficiëntie in met name andere landen erg veel bereikt worden. Volgens een medewerker van de ambassade in Kyiv is de opbrengst per vierkante meter bij Nederlandse boeren zes keer hoger dan bij Oekraïense boeren, alleen vanwege hopeloos verouderde verbouwingsmethoden. Als we daar zoveel kunnen verbeteren hoeft biologisch niet of nauwelijks meer te kosten.
Deze methoden stimuleren onder andere de natuurlijke bodemactiviteit, wat op de lange termijn kan bijdragen aan een beter functionerend ecosysteem op het land dat wel al in gebruik is. Technologische innovatie in zowel de conventionele als biologische landbouw speelt dus een rol bij het verbeteren van de efficiëntie.

Kunstmest zorgt voor hoge opbrengst
De komst van kunstmest heeft er (mede) voor gezorgd dat honderden miljoenen mensen (!) niet aan hongersnood zijn gestorven (een verwachting die wel werd uitgesproken in het boek ‘The Population Bomb’) en door de club van Rome. De komst van kunstmest heeft er onder meer voor gezorgd dat – ondanks een exponentiële stijging van de wereldbevolking – er minder mensen (en niet meer) ondervoed raakten. Van 1990 tot 2015 is de hoeveelheid ondervoede mensen gedaald met 216 miljoen, ondanks een stijging van de wereldpopulatie van 1.9 miljard mensen.

Het voorstel pleit niet voor het radicaal afschaffen van kunstmest. De essentie van het voorstel is dat gezond produceren normaal moet worden (de norm) en ongezond gelabeld. Het volledig biologisch produceren moet een stip aan de horizon zijn, om bovenstaande reden. We moeten er dus naartoe zonder schadelijke neveneffecten. Dat is absoluut mogelijk met verstandig beleid. We zien dat al gebeuren. Het idee dat minder kunstmatige toevoegingen en meer natuurlijke methoden leiden tot een verminderde druk op natuurlijke hulpbronnen, kan vanuit verschillende invalshoeken worden onderbouwd. Kunstmest en synthetische bestrijdingsmiddelen: De productie van synthetische meststoffen en chemische bestrijdingsmiddelen is vaak zeer energie-intensief. Zo is bijvoorbeeld de productie van stikstofmest afhankelijk van het Haber-Bosch-proces, waarbij grote hoeveelheden fossiele brandstoffen (zoals aardgas) worden gebruikt om ammoniak te produceren. Deze processen putten niet-nieuwe (niet-hernieuwbare) energiebronnen uit en gaan gepaard met aanzienlijke CO₂-uitstoot en milieuvervuiling.
Wanneer biologische methoden worden toegepast, komt men in plaats daarvan uit op inputs zoals dierlijke mest, compost en groenbemesters. Deze natuurlijke materialen worden vaak als bijproduct of door hergebruik verkregen, waarbij veel minder extra energie nodig is voor hun productie of verwerking. Hierdoor is er een lager energieverbruik in de hele productieketen, wat de druk op fossiele brandstoffen en andere niet-hernieuwbare hulpbronnen vermindert.
Natuurlijke methoden, zoals het gebruik van compost en biologische mest, dragen bij aan een rijkere bodemstructuur en een verhoogde hoeveelheid organisch materiaal in de bodem. Dit stimuleert de microbiële activiteit en de natuurlijke kringloop van voedingsstoffen, waardoor de bodem op natuurlijke wijze vruchtbaar blijft. Hierdoor is er minder behoefte aan externe, kunstmatige bemesting om dezelfde bodemvruchtbaarheid te handhaven.

Dwang
Nu wordt de agrarische sector gedwongen hierin te investeren nadat ze al veel te lijden hebben gehad van slecht landbouwbeleid. Het voorstel gaat niet uit van productie- of consumeringsdwang. De landbouwsector heeft al genoeg ‘gemoeten’. Gedwongen wordt de wijze van presenteren, niet de productie. Dat is misschien wel het aantrekkelijkste van het voorstel, het is de presentatie die de consument doet bewegen waardoor de markt zich aanpast, voldoet aan de vraag

Geef een reactie