Auteur: Joost Heyink

armoede – de financiële coach

Veel, erg veel mensen in Nederland zitten in financiële problemen. De gevolgen voor deze groep zijn enorm en ingrijpend, maar ook voor de samenleving. Het huidige systeem is gebaseerd op straffen; dat heeft niets opgeleverd, behalve nog meer ellende. Voor gezinnen, ouders, kinderen, vrienden, schuldeisers en overheid. Structureel gebeurt er niets: het armoedevraagstuk met bijkomende problemen is niet opgelost en nieuwe ellende ontstaat nog steeds. Sterker nog, de overheid maakt het erger door eigen beleid en regelgeving. Dit beleid moet helemaal op de schop. Sociaal & Groen wil o.a. een financiële coach.

armoedeboete (bestuursrechtelijke zorgpremie)

Onder de huidige wetgeving worden mensen die de premie van hun zorgverzekering zes maanden lang niet kunnen betalen, aangemeld bij het CAK*) voor de regeling wanbetalers. Zodra dit gebeurt, zijn zij alleen nog verzekerd via de basisverzekering met 30% boete per maand (opgelegd door de minister). Voor 2020 is de boete € 410,49 (€ 402,24 in 2019).
Deze boete op armoede treft de meest kwetsbare mensen in de samenleving: zij die (tot over hun oren) in de schulden zitten, bijna altijd door toedoen van de overheid (CJIB), incassobureaus en gerechtelijke uitspraken. Het betreft vooral mensen in de schuldsanering, in de bijstand of met bijstandsboetes, vluchtelingen met een verblijfsvergunning en hulpbehoevenden. Sociaal & Groen wil dat deze boete onmiddellijk wordt gestopt.

basisinkomen

Meer en meer mensen leven in economische onzekerheid door automatisering, robotisering, werkloosheid en de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Door technologische ontwikkelingen zullen steeds meer banen verdwijnen. Sociale zekerheid wordt daardoor steeds duurder en ineffectiever. We hebben nieuwe mechanismen nodig om de levensstandaard van grote groepen mensen op peil te houden. Het basisinkomen, hierna ‘BI’,  is het enige sociale middel dat gegarandeerd iedereen bereikt, in tegenstelling tot de huidige regelingen die gebaseerd zijn op gedrags- en inkomenstoetsen.

Het precariaat; een nieuwe sociale klasse

Werkende armen zijn mensen die wel een betaalde baan (of zelfs meerdere) hebben, maar tegelijkertijd te weinig geld verdienen. Dat betekent dat ze hun noodzakelijke kosten niet of net niet kunnen betalen, zoals eten en drinken, kleding, wonen en verzekeren en geen geld overhouden voor ontspanning en sociale activiteiten. Ondanks een full-time baan leven zij onder de armoedegrens die het SCP hanteert. Dubbele banen om rond te komen, zijn steeds minder uitzondering. Volgens het SCP zijn er maar liefst 110.000 werkende armen bijgekomen. Oorzaken: achterblijvende lonen en hogere lasten, vooral huur en energie.

sociale energietransitie

Mensen met een smalle beurs hebben vaak weinig interesse in verduurzaming en energiebesparende maatregelen. Hun focus ligt bij overleven. Deze mensen dreigen kind van de rekening van de energietransitie te worden, bleek eerder ook al uit doorrekening van de wijkaanpak door het PBL en het CPB.

Vijf redenen waarom een hoger minimumloon een goed idee is

Een verhoging van het minimumloon leidt niet tot minder banen.
Het advies van de Sociaal-Economische Raad (SER) om het minimumloon te verhogen is een prima idee, zeggen experts. Er zijn immers nauwelijks negatieve effecten, terwijl er wel tal van voordelen zijn.
Dat geldt niet alleen voor degenen die het minimumloon krijgen, maar ook andere werkenden én de economie als geheel.

Een verhoging van het minimumloon leidt niet tot minder banen.
Het advies van de Sociaal-Economische Raad (SER) om het minimumloon te verhogen is een prima idee, zeggen experts. Er zijn immers nauwelijks negatieve effecten, terwijl er wel tal van voordelen zijn.
Dat geldt niet alleen voor degenen die het minimumloon krijgen, maar ook andere werkenden én de economie als geheel.